Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 21 listopada 2018 r., sygn. III SA/Wr 309/18

Transport

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sędziowie Sędzia NSA Tomasz Świetlikowski, Sędzia WSA Anna Moskała (sprawozdawca), Anetta Chołuj, , Protokolant Z-ca Kierownika Sekretariatu Wydziału III Halina Rosłan, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 21 listopada 2018 r. sprawy ze skargi J.S. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] kwietnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję D. Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] stycznia 2018 r. nr [...]; II. zasądza od Głównego Inspektora Transportu Drogowego na rzecz strony skarżącej kwotę [...] ([...]) złotych zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z [...] stycznia 2017 r. Główny Inspektor Transportu Drogowego utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji, którym na podstawie art. 92a oraz lp. 1.5 załącznika nr 3 do ustawy z 6 września 2001 r. o transporcie drogowym nałożono na skarżącego karę w wysokości 10000 zł za niepoddanie się lub uniemożliwienie przeprowadzenia kontroli w całości lub w części.

Wyrokiem z [...] lipca 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu I instancji. Uzasadniając podjęte rozstrzygnięcie wskazano, że "Sąd uznał, że w sprawie zawiadomienie strony o zamiarze podjęcia kontroli nie można uznać za skutkujące uznaniem, że mamy do czynienia z niepoddaniem się lub uniemożliwieniem przeprowadzenia kontroli, że niemożliwość ta była wywołana działaniem podmiotu wyznaczonego do kontroli. Jak wynika z akt sprawy (zwrotnego odbioru zawiadomienia o zamiarze przeprowadzenia kontroli), nie zostało ono odebrane przez stronę, lecz jego brata. Tym czasem na rozprawie skarżący oświadczył, że nie ma brata. Nie można więc w tej sytuacji jednoznacznie uznać, że zostało ono doręczone na ręce dorosłego domownika. Tym bardziej, że podany w zawiadamianiu adres (ul. [...]) to siedziba przedsiębiorcy, natomiast miejsce zamieszkania strony znajduje się po innym adresem (ul. [...]).