Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 27 listopada 2018 r., sygn. II SA/Ol 610/18

Egzekucyjne postępowanie; Budowlane prawo

Dnia 27 listopada 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia Piotr Chybicki Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Protokolant specjalista Anna Piontczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 listopada 2018 roku sprawy ze skargi M. K. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie wykonania zastępczego rozbiórki budynku 1) oddala skargę; 2) przyznaje od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie na rzecz adwokat U. K. kwotę 240 złotych (słownie: dwieście czterdzieści złotych) powiększoną o należny podatek VAT, tytułem wynagrodzenia za nieopłaconą pomoc prawną udzieloną skarżącemu z urzędu.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia "[...]" Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w O., na podstawie art. 128 § 1 w zw. z art. 127 oraz art. 20 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j. Dz.U. z 2017r. poz. 1201 ze zm. - tekst jednolity obowiązujący w dacie wydania zaskarżonego postanowienia - dalej jako: u.p.e.a.) postanowił, że obowiązek ciążący na M. K. (dalej jako: skarżący) objęty tytułem wykonawczym nr "[...]" z dnia "[...]" wystawionym przez organ w związku z niewykonaniem obowiązku określonego w decyzji z dnia "[...]" zostanie w trybie postępowania egzekucyjnego wykonany zastępczo przez firmę "[...]" Sp. z o.o. na koszt zobowiązanego, z zagrożeniem zastosowania przymusu bezpośredniego. Termin wykonania zastępczej rozbiórki organ ustalił na dzień 4 lipca 2018r. W uzasadnieniu podano, że w sprawie toczy się postępowanie egzekucyjne od 2013r., wszczęte z powodu niewykonywania decyzji nakazującej rozbiórkę budynku mieszkalnego jednorodzinnego. Pierwotnie obowiązek ciążył na poprzedniej właścicielce nieruchomości, wobec której były podejmowane czynności egzekucyjne, tj. upomnienie, tytuł wykonawczy, grzywna w celu przymuszenia. Po jej śmierci właścicielem przedmiotowego budynku został jej syn. W związku z tym decyzją z dnia "[...]" organ zmienił adresata decyzji z dnia "[...]" o nakazie rozbiórki przedmiotowego budynku, wskazując skarżącego jako zobowiązanego do jej wykonania. Skarżący wraz z konkubiną zamieszkał w przedmiotowym budynku i zaczął rozbierać obiekt (zdemontował część dachu), co spowodowało stwierdzenie przez organ stanu zagrożenia dla zdrowia i życia ludzi. W dniu "[...]" organ wystawił nowy tytuł wykonawczy dla obecnego właściciela budynku. Wskazano, że skarżący nie posiada środków finansowych, ani zdolności kredytowej na wykonanie robót rozbiórkowych i dlatego nie rozważano w pierwszej kolejności zastosowania grzywny w celu przymuszenia do wykonania nakazanej rozbiórki, zaś środki finansowe na wykonanie zastępcze rozbiórki domu, wobec realnego zagrożenia dla zdrowia i życia ludzi, a także mienia, zostały zabezpieczone z rezerwy budżetowej Wojewody. Podniesiono, że wykonanie rozbiórki zastępczej jest jedynym sposobem na zlikwidowanie zagrożenia dla zdrowia i mienia osób przebywających blisko przedmiotowego budynku. Podano, że po przeprowadzeniu postępowania ofertowego organ podpisał umowę z firmą na wykonanie robót budowlanych w trybie wykonania zastępczego nakazu rozbiórki, a maksymalny koszt tych robót, jaki wskazał wybrany wykonawca, wynosi 12000 zł brutto.