Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 6 listopada 2018 r., sygn. III SA/Gd 615/18

Środki unijne

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Sławomir Kozik, Sędziowie Sędzia NSA Alicja Stępień (spr.), Sędzia NSA Joanna Zdzienicka-Wiśniewska, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Marzena Cybulska, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 6 listopada 2018 r. sprawy ze skargi Z.F. na decyzję Dyrektora Pomorskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia 8 czerwca 2018 r. nr [...] w przedmiocie płatności rolnośrodowiskowej na rok 2013 oddala skargę.

Uzasadnienie

W dniu 11 kwietnia 2013 r. Z. F., działając jako rolnik, wystąpił do Kierownika Biura Powiatowego ARiMR (dalej w skrócie zwanego Kierownikiem lub organem pierwszej instancji) z wnioskiem o przyznanie płatności rolnośrodowiskowej.

Decyzją z dnia 20 lutego 2014 r. Kierownik przyznał Z. F. płatność rolnośrodowiskową na rok 2013 z tytułu wariantu 4.1 Ochrona siedlisk lęgowych ptaków w wysokości 14.208,00 zł, do powierzchni 16,30 ha.

Decyzją z dnia 13 czerwca 2014 r. Dyrektor [...] Oddziału Regionalnego ARiMR (dalej w skrócie zwany Dyrektorem lub organem odwoławczym) uchylił decyzję Kierownika w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez ten organ wskazując, że organ pierwszej instancji niewyczerpująco rozpatrzył materiał dowodowy.

Decyzją z dnia 24 lipca 2014 r. Kierownik przyznał Z. F. płatność rolnośrodowiskową na rok 2013 z tytułu wariantu 4.1 Ochrona siedlisk lęgowych ptaków w wysokości 10.986,00 zł, do powierzchni 16,30 ha.

Decyzją z dnia 22 grudnia 2014 r. Dyrektor utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Wyrokiem z dnia 28 kwietnia 2015 r., wydanym w sprawie o sygn. akt I SA/Gd 328/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargę Z. F. od decyzji Dyrektora z dnia 22 grudnia 2014 roku.

W wyroku tym Sąd stwierdził, że organ pierwszej instancji, weryfikując wniosek strony ustalił, iż stwierdzona i uprawniona powierzchnia do płatności rolnośrodowiskowej z tytułu wariantu 4.1 Ochrona siedlisk lęgowych ptaków wyniosła 16,30 ha i była mniejsza od powierzchni zadeklarowanej, tj. 18,53 ha, przy czym ustalenia tego organ dokonał w oparciu o czynności kontrolne przeprowadzone w gospodarstwie rolnika. WSA uznał, że organy obu instancji nie miały obowiązku ponownego przeprowadzenia w gospodarstwie rolnym w 2014 r. kontroli na miejscu w zakresie sprawy dotyczącej przyznania płatności na rok 2013 r. Z kolei w zakresie pomiarów dokonanych samodzielnie przez stronę co do dwóch działek rolnych, Sąd przypomniał, że odbiegają one od wielkości wskazanych we wniosku o płatności. W związku z powyższym WSA stwierdził, że Kierownik, w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy oraz wyniki kontroli na miejscu, prawidłowo ustalił, że w rozpoznawanej sprawie wystąpiły nieprawidłowości skutkujące stwierdzeniem zawyżenia powierzchni deklarowanej działek rolnych w stosunku do powierzchni stwierdzonej o 13,6810%. W konsekwencji, na podstawie art. 16 ust. 5 rozporządzenia Komisji (UE) Nr 65/2011 zmniejszono płatność o kwotę przypadającą na dwukrotną wykrytą różnicę. Sąd wskazał ponadto, że wobec stwierdzenia podczas kontroli na miejscu na działce rolnej C nieprawidłowości oznaczonej kodem P020, organ zasadnie nałożył na tę działkę sankcję w wysokości 50%, stosownie do § 38 ust. 1 i 2 rozporządzenia MRiRW z dnia 13 marca 2013 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej.