Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 21 listopada 2018 r., sygn. I SA/Bk 592/18

Administracyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Andrzej Melezini, Sędziowie sędzia WSA Jacek Pruszyński, sędzia WSA Dariusz Marian Zalewski (spr.), , po rozpoznaniu w Wydziale I na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 21 listopada 2018 r. sprawy ze skargi O. SA w W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] lipca 2018 r. nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności nieostatecznej decyzji organu I instancji w sprawie określenia wysokości podatku od nieruchomości za 2009 rok oddala skargę

Uzasadnienie

I. Stan sprawy przedstawia się następująco:

1. Wójt Gminy G. postanowieniem z dnia [...] listopada 2014 r., na podstawie art. 216 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej powoływana jako "o.p."), nadał rygor natychmiastowej wykonalności swojej nieostatecznej decyzji z dnia [...] listopada 2014 r. nr [...] określającej O. S.A. (powoływanej dalej jako Spółka) wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2009 r. w kwocie 20.680,00 zł.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ I instancji stwierdził, że z dokumentacji wymiarowej wynika, iż w ciągu 4 lat od rozpoczęcia biegu terminu przedawnienia, zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości za 2009 rok nie zostało przez podatnika zadeklarowane i zapłacone w prawidłowej wysokości, a okres do upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego za rok 2009, na dzień wydania postanowienia był krótszy niż 3 miesiące.

2. W złożonym od powyższego postanowienia zażaleniu, pełnomocnik skarżącej Spółki wnosił o jego uchylenie. Podniósł, iż Spółka nie została poinformowana o toczącym się postępowaniu w sprawie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności. Wprawdzie na mocy art. 165 § 5 i art. 200 § 2 pkt 1 o.p. ustawodawca wyłączył obowiązek doręczania stronie postanowienia o wszczęciu postępowania oraz obowiązek wyznaczenia jej terminu do wypowiedzenia się w sprawie materiału dowodowego, jednakże nie wyłączył obowiązków wynikających z art. 121 o.p. Ponadto pełnomocnik zarzucił organowi, że ten nie uprawdopodobnił niewykonania zobowiązania przez Spółkę, czym naruszono art. 239b § 2 o.p.