Wyrok WSA w Łodzi z dnia 11 października 2018 r., sygn. II SA/Łd 416/18

Pomoc społeczna

Dnia 11 października 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Barbara Rymaszewska Sędzia WSA Tomasz Adamczyk Protokolant st. specjalista Lidia Porczyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 października 2018 roku sprawy ze skargi M. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji przyznającej zasiłek stały 1. oddala skargę; 2. przyznaje i nakazuje wypłacić z funduszu Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi adwokat M. O. prowadzącej Kancelarię Adwokacką w Ł. przy ul. [...] kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych powiększoną o należną stawkę podatku od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącej z urzędu. a.tp.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r., znak: [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P., po rozpatrzeniu odwołania M. P. od decyzji Nr [...] z dnia [...] r., wydanej z upoważnienia Prezydenta Miasta P. przez Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w P., w sprawie uchylenia decyzji Nr [...] z dnia [...] r. przyznającej zasiłek stały, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. — Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1257), dalej k.p.a., utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.

Z akt sprawy wynika, że decyzją Nr [...] z dnia [...] r. organ I instancji przyznał M. P. zasiłek stały od dnia 1 września 2016 r. bezterminowo, w wysokości 514,00 zł miesięcznie. Następnie wymienioną wyżej decyzją z dnia [...] r. uchylił decyzję z dnia [...] r. przyznającą świadczenie ze względu na brak współdziałania M. P. z pracownikiem socjalnym w rozwiązywaniu trudnej sytuacji poprzez odmowę złożenia wniosku o świadczenie emerytalne z ZUS bez podania uzasadnionej przyczyny. W uzasadnieniu decyzji Nr [...] z dnia [...] r. organ I instancji powołał przepis art. 4, art. 11 ust. 2, art. 37 ust. 1 pkt 2 i art. 106 ust. 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2017 r., poz. 1769 ze zm., dalej jako u.p.s.) i wskazał, że M. P. mieszka i prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z trojgiem prawnucząt w wieku 11 lat, 9 lat i 3 lata, dla których stanowi rodzinę zastępczą. Strona jest w wieku poprodukcyjnym. Posiada działalność gospodarczą, z której od wielu lat nie osiąga dochodów. Obecnie w rodzinie źródło dochodu stanowią alimenty w wysokości 200,00 zł oraz świadczenie na pokrycie kosztów utrzymania dzieci umieszczonych w rodzinie zastępczej w wysokości 1.980,00 zł. Łączny dochód rodziny stanowi kwota 2.180,00 zł, tj. na osobę 545,00 zł. Rodzina korzysta ponadto z dodatku wychowawczego na troje dzieci w wysokości 1.500,00 zł miesięcznie. Środowisko M. P. rozeznane jest od października 2012 r. M. P. jest w wieku emerytalnym (73 lata). Strona wielokrotnie była motywowana przez pracownika socjalnego do złożenia w ZUS wniosku o świadczenie emerytalne. W dniu 15 lipca 2016 r. został ze stroną zawarty kontrakt socjalny, którego celem była poprawa sytuacji dochodowej rodziny. W kontrakcie M. P. zobowiązała się w terminie do dnia 13 sierpnia 2016 r. do: skompletowania dokumentów niezbędnych do złożenia wniosku o emeryturę, pobrania wniosku o emeryturę z ZUS, wypełnienia przedmiotowego wniosku, złożenia wniosku o emeryturę w ZUS. M. P. była poinformowana o konsekwencjach wynikających z niezrealizowania ustaleń zawartych w kontrakcie socjalnym. Pomimo, iż termin realizacji działań został ustalony i zaakceptowany, a następnie przedłużony do dnia 16 września 2016 r., strona nie dopełniła formalności w ZUS. W związku z powyższym w dniu 30 października 2016 r. pracownik socjalny osobiście pobrał niezbędne dokumenty do złożenia wniosku o emeryturę z ZUS i doręczył druki M. P. informując, iż jeśli wyrazi zgodę, to pracownik socjalny udzieli pomocy przy ich wypełnieniu oraz złożeniu w ZUS. M. P. odmówiła pomocy.