Wyrok WSA w Krakowie z dnia 10 października 2018 r., sygn. I SA/Kr 730/18

Podatek dochodowy od osób prawnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia: WSA Urszula Zięba (spr.) Sędziowie: WSA Grażyna Firek WSA Stanisław Grzeszek Protokolant: specjalista Bożena Piątek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 października 2018 r. sprawy ze skargi Laboratorium [...] F. Sp. z o.o. w K. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia [...] maja 2018 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych - skargę oddala -

Uzasadnienie

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 2 maja 2018r. wydał dla Laboratorium [...] F. Sp. z o. o. w K. interpretację indywidualną o nr [...], w której stwierdził, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy płacona przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta część odsetkowa raty leasingowej, podlegająca ograniczeniu w zaliczeniu jej do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15c ust. 1 w zw. z art. 15c ust. 12 ustawy o CIT, może również podlegać tego rodzaju ograniczeniu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 73 tej ustawy - jest nieprawidłowe.

Powyższe rozstrzygnięcie miało miejsce w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych: W dniu 16 lutego 2018r. do ww. organu wpłynął wniosek ww. podmiotu o wydanie interpretacji indywidualnej. We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe. Wnioskodawca działa w branży kosmetycznej, prowadząc działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży wyrobów kosmetycznych i toaletowych, funkcjonując jednocześnie w strukturze grupy podmiotów powiązanych ("Grupa"). Jako osoba prawna mająca siedzibę na terytorium RP, Wnioskodawca podlega w kraju opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy). Wnioskodawca zawarł ze spółką z Grupy ("Kontrahent") umowę, na podstawie której Kontrahent oddał Wnioskodawcy do odpłatnego używania i pobierania pożytków podlegające amortyzacji prawa ochronne na znaki towarowe. Znaki te były uprzednio własnością Wnioskodawcy, ale w wyniku realizacji wewnątrzgrupowej strategii biznesowej, polegającej na sukcesywnej koncentracji przedmiotów własności intelektualnej w jednym podmiocie gospodarczym, postanowiono o ich przekazaniu do majątku Kontrahenta. Głównym założeniem ww. strategii było kompleksowe zabezpieczenie kapitału intelektualnego Grupy, poprzez właściwy monitoring jego ewentualnych naruszeń oraz skuteczny nadzór nad procesowymi aspektami ochrony przedmiotów własności intelektualnej. Taki sposób zarządzania przekłada się na optymalny model zabezpieczenia dorobku intelektualnego Grupy. Zgodnie z art. 17a pkt 1 i art. 17f ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017r., poz. 2343 ze zm., dalej: "u.p.d.o.p.", "ustawa o CIT"), Umowa stanowi tzw. leasing finansowy, w związku z czym Wnioskodawca, jako korzystający, uwzględnia przedmiot umowy leasingowej (Znak) w swoim rejestrze wartości niematerialnych i prawnych oraz ma prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Na podstawie Umowy, Wnioskodawca przekazuje Kontrahentowi (finansujący) okresową opłatę za korzystanie ze Znaków (ratę leasingową), która składa się z części kapitałowej oraz części odsetkowej. Podczas gdy część kapitałowa raty leasingowej stanowi spłatę wartości początkowej przedmiotu leasingu, część odsetkowa pełni rolę właściwego wynagrodzenia dla finansującego, wobec czego jest dla niego przychodem podatkowym, a z drugiej strony - co do zasady, kosztem uzyskania przychodów dla korzystającego. Na skutek dokonanej z dniem 1 stycznia 2018r. nowelizacji ustawy o CIT, wprowadzono istotne zmiany w zakresie uznawania za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych m.in. z pozyskaniem finansowania działalności gospodarczej. W szczególności, w stosunku do poprzednich przepisów regulujących tzw. niedostateczną kapitalizację, znacznie poszerzono katalog wydatków, zdefiniowanych przez ustawodawcę w art. 15c ust. 12 ustawy o CIT, jako koszty finansowania dłużnego, które podlegają limitacji w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15c ust. 1 ustawy o CIT. Zgodnie z ustawową definicją, do kosztów finansowania dłużnego zalicza się m.in. część odsetkową raty leasingowej. W efekcie, na gruncie obecnie obowiązujących przepisów, wchodząca w skład wynagrodzenia Kontrahenta część odsetkowa raty leasingowej, stanowiąca koszt finansowania dłużnego, zasadniczo podlegać będzie ograniczeniu w możliwości jej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Spółki na podstawie art. 15c ust. 1 w zw. z art. 15c ust. 12 ustawy o CIT. Jednocześnie, w art. 16 ust. 1 pkt 73 ustawy o CIT, ustawodawca postanowił wprowadzić regulację ograniczającą możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów "wszelkiego rodzaju opłaty i należności" za korzystanie lub prawo do korzystania z wartości niematerialnych i prawnych, które zostały uprzednio zbyte przez podatnika dokonującego tych opłat/należności. W związku z tym, że ustawa o CIT nie precyzuje, co należy rozumieć pod pojęciem "wszelkiego rodzaju opłaty i należności", o jakich mowa w art. 16 ust. 1 pkt 73 ustawy o CIT, Spółka powzięła wątpliwość, czy obejmuje ono również część odsetkową raty leasingowej, stanowiącą równocześnie koszt finansowania dłużnego w rozumieniu art. 15c ust. 12 ustawy o CIT, a więc podlegającą już ograniczeniu w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15c ust. 1 ustawy o CIT.