Wyrok WSA w Krakowie z dnia 9 października 2018 r., sygn. III SA/Kr 779/18

Bezrobocie

|Sygn. akt III SA/Kr 779/18 | [pic] W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 9 października 2018 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Hanny Knysiak-Sudyka, Sędziowie: WSA Halina Jakubiec, WSA Bożenna Blitek (spr.), Protokolant: Tomasz Famulski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 października 2018 r., sprawy ze skargi W. G. na decyzję Wojewody z dnia 9 maja 2018 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku dla bezrobotnych skargę oddala.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] 2018 r. nr [...] Starosta odmówił przyznania W. G. od dnia 13 marca 2018 r. prawa do zasiłku dla bezrobotnych z Funduszu Pracy. Uzasadniając swoje stanowisko organ I instancji wskazał, że z przedstawionych w dniu rejestracji dokumentów wynika, że suma okresów, o których mowa w art. 71 ust. 1 i 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy przypadających w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień rejestracji, jest krótsza niż wymagane 365 dni, co stanowi podstawę odmowy przyznania prawa do zasiłku.

W odwołaniu od powyższej decyzji Starosty W. G. wniósł o jej zmianę i przyznanie mu prawa do zasiłku dla bezrobotnych. Decyzji organu I instancji odwołujący się zarzucił naruszenie art. 71 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Zdaniem W. G., Starosta dokonał błędnej oceny przedstawionych dokumentów, a w szczególności świadectwa służby z dnia 31 sierpnia 2017 r. Izby Administracji Skarbowej, podczas, gdy wynika z nich, że odwołujący pełnił nieprzerwanie służbę w okresie od 15 lutego 1991 r. do 31 sierpnia 2017 r. w Urzędzie Celnym, Izbie Celnej oraz w Izbie Administracji Skarbowej, a więc w okresie 18 miesięcy poprzedzających rejestrację jako bezrobotnego, co nastąpiło 13 marca 2018 r. i pełnił ją w okresie wymaganym przez ww. ustawę, tj. co najmniej 365 dni. Odwołujący się nadmienił, że po zwolnieniu ze służby na początku września 2017 r. przebywał za granicą, zaś w okresie od 14 września 2017 r. do 11 marca 2018 r. przebywał na zwolnieniu lekarskim. W ocenie W. G., fakt, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie uznał jego prawa do zasiłku chorobowego za ten okres nie ma w tym wypadku żadnego znaczenia dla istnienia jego uprawnienia do zasiłku dla bezrobotnych z Funduszu Pracy. Odwołujący się podniósł, że z przedłożonych przez niego przy rejestracji decyzji ZUS odmawiających przyznania mu zasiłku chorobowego wynika, że powodem odmowy było uznanie przez ten organ, iż jako funkcjonariusz Służby Celno-Skarbowej nie podlegał on ubezpieczeniu chorobowemu. Odwołujący się zaznaczył, że nie zgadza się z tym stanowiskiem i w związku z tym złożył od powyższych decyzji odwołania do Sądu Rejonowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, przed którym obecnie toczy się w tej sprawie postępowanie pod sygn. akt [...]. W. G. wskazał, że z powodu choroby, a więc okoliczności od niego niezależnej, będąc osobą niezdolną do pracy nie mógł dokonać rejestracji jako bezrobotny w okresie leczenia, to jest od 14 września 2017 r. do 11 marca 2018 r., gdyż warunkiem uznania za bezrobotnego jest właśnie zdolność do pracy. Zaświadczenie w tej sprawie mógł uzyskać dopiero w dniu 13 marca 2018 r., gdyż w dniu 12 marca 2018 r. miała miejsce rozprawa przed Sądem Rejonowym - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, na którą został wezwany jako strona. Nie mógł więc w tym dniu uzyskać zaświadczenia o zdolności do pracy, tym bardziej, że lekarz prowadzący jego leczenie przyjmował pacjentów w godzinach przedpołudniowych, tj. w czasie, gdy odwołujący się był w Sądzie Rejonowym. W Powiatowym Urzędzie Pracy odwołujący się stawił się następnego dnia, tj. 13 marca 2018 r. - niezwłocznie po uzyskaniu ww. zaświadczenia. Zdaniem W. G., Starosta naruszył art. 71 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, poprzez błędną wykładnię, przyjmując w sposób dorozumiany, że okres 18 miesięcy, w ciągu których należy przez 365 dni spełniać warunki określone w wyżej wymienionej ustawie, musi przypadać bezpośrednio przed dniem rejestracji w charakterze bezrobotnego. Odwołujący się podniósł, że uzasadnienie decyzji nie wspomina o wymogu bezpośredniości i można jedynie przypuszczać, iż jej brak jest powodem zawartej w decyzji odmowy przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych. Na poparcie swoich argumentów W. G. powołał się na treść wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 14 marca 2013 r. sygn. akt IV SA/Po 5/13, który wskazał, że niedopuszczalna jest wykładnia ścieśniająca terminu "miesięcy poprzedzających" jedynie do "miesięcy bezpośrednio poprzedzających", gdyż taka wykładnia narusza cel przyznania prawa do zasiłku, jakim jest zrekompensowanie utraty pracy osobom, które wypracowały odpowiedni, długoletni staż pracy, a utraciły zatrudnienie z przyczyn niezależnych od pracownika. Zdaniem odwołującego się, w jego wypadku z art. art. 170 ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej wynika, że pracownikom i funkcjonariuszom przysługują wówczas świadczenia należne odpowiednio w związku z likwidacją urzędu lub zniesieniem jednostki organizacyjnej. W. G. uważa zatem, że zgodnie z poglądem zawartym w przywołanym przez niego wyroku, osoby o długim stażu pracy nie powinny stracić prawa do zasiłku dla bezrobotnych tylko dlatego, że nie złożyły wniosku o rejestrację bezpośrednio po ustaniu stosunku pracy, gdyż często nie mogły one tego uczynić z przyczyn obiektywnych jak np. choroba, dni wolne od pracy lub inne istotne obiektywne powody. W opinii odwołującego się, osobie legitymującej się co najmniej 365 dniami zatrudnienia w ciągu 18 miesięcy poprzedzających dzień utraty pracy przysługuje więc zasiłek dla bezrobotnych.