Postanowienie WSA we Wrocławiu z dnia 11 września 2018 r., sygn. IV SAB/Wr 67/18

Odrzucenie skargi

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Gabriel Węgrzyn, , po rozpoznaniu w dniu 11 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Wydziale IV sprawy ze skargi Z. Z. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 16 grudnia 2015 r., sygn. akt IV SAB/Wr 317/15 w przedmiocie uznania za osobę bezrobotną i przyznania prawa do zasiłku postanawia: odrzucić skargę o wznowienie postępowania.

Uzasadnienie

Dnia 3 kwietnia 2018 r. (data stempla pocztowego) Zdzisław Ziemiec (dalej: strona, skarżący) wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego zakończonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia z dnia 16 grudnia 2015 r. sygn. akt IV SAB/Wr 317/15 w sprawie ze skargi Zdzisława Ziemca na przewlekłość postępowania Starosty Dzierżoniowskiego w przedmiocie uznania za osobę bezrobotną i przyznania prawa do zasiłku. W uzasadnieniu skargi o wznowienie strona odwołując się do przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1302., dalej jako p.p.s.a.) podniosła m.in. , że Naczelny Sąd z urzędu miał obowiązek zwrócić uwagę na nieważność postępowania oraz, że w sprawie zakończonej wyżej wymienionym orzeczeniem, skład orzekający był nienależycie obsadzony, gdyż w sprawie orzekało dwóch sędziów innego sądu tj sędziów NSA. Zdaniem skarżącego, wyrok w sprawie o sygn. akt IV SA/Wr 722/15 wydał de facto Naczelny Sąd Administracyjny, a nie Wojewódzki Sąd Administracyjny. Ponadto, w ocenie skarżącego, uzasadnienie wyroku narusza art. 141 § 4 p.p.s.a. gdyż nie odzwierciedla stanu sprawy w rozumieniu tego przepisu. W odpowiedzi na skargę organ wskazał, że podtrzymuje swoje dotychczasowe stanowisko wyrażone w sprawie o sygn. akt IV SAB/Wr 317/15. W wykonaniu zarządzenia sędziego pismem z dnia 6 czerwca 2018 r. wezwano skarżącego do uzupełnienia braków formalnych skargi o wznowienie postępowania, poprzez wskazanie podstaw wznowienia postępowania oraz dnia, w którym dowiedział się o podstawie wznowienia, w terminie 7 dni od daty otrzymania wezwania pod rygorem odrzucenia skargi. Jednocześnie pouczono stronę, o treści art. 271, art. 272 § 1, art. 273 § 1, art. 277, art. 279 p.p.s.a. Wezwanie zostało doręczone skarżącemu w dniu 27 czerwca 2018 r. (k.23 akt sądowych). W dniu 3 lipca 2018 r. za pośrednictwem poczty elektronicznej wpłynęło do Sądu pismo skarżącego opatrzone datą 2 lipca 2018 r., w którym poinformował, że nie rozumie treści wezwania z dnia 6 czerwca 2018 r. Skarżący podkreślił, że Sąd z urzędu miał obowiązek zwrócić uwagę na nieważność postępowania. W wykonaniu zarządzenia sędziego pismem z dnia 9 lipca 2018 r. wezwano skarżącego do uzupełnienia braku formalnego pisma z dnia 2 lipca 2018 r. poprzez jego podpisanie w terminie 7 dni, pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania ( art. 49 §1 p.p.s.a.). Wezwanie zostało doręczone skarżącemu w dniu 25 lipca 2018r. (k. 26 akt sądowych). W odpowiedzi na powyższe wezwanie skarżący nadesłał dniu 30 lipca 2018r. za pośrednictwem poczty elektronicznej skan pisma z dnia 2 lipca 2018 r. opatrzonego własnoręcznym podpisem.