Postanowienie WSA w Opolu z dnia 14 września 2018 r., sygn. II SAB/Op 18/18

Prawo pomocy

Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Opolu Violetta Radecka-Sinicka po rozpoznaniu w dniu 14 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym kolejnego wniosku S. P. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym w sprawie ze skargi S. P. na bezczynność Zarządu Okręgowego Polskiego związku Łowieckiego w Opolu w przedmiocie informacji publicznej postanawia: odmówić zmiany postanowienia starszego referendarza sądowego z dnia 14 marca 2018 r., sygn. akt II SAB/Op 18/18 o odmowie przyznania prawa pomocy.

Uzasadnienie

Prawomocnym postanowieniem z dnia 14 marca 2018 r., sygn. akt II SAB/Op 18/18, starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Opolu, działając na zasadzie art. 258 § 2 pkt 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) - zwanej dalej: "P.p.s.a.", odmówił S. P. przyznania prawa pomocy, na wniosek ww. o zwolnienie od kosztów sądowych w części oraz ustanowienie pełnomocnika, w sprawie ze skargi S. P. na bezczynność Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w Opolu w przedmiocie informacji publicznej. W uzasadnieniu postanowienia referendarza wskazano, że skoro skarżący zwrócił się o udzielenie prawa pomocy w zakresie częściowym, to powinien wykazać, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny, w świetle przesłanek wynikających z art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a. W ocenie referendarza skarżący nie wykazał spełniania tych przesłanek przede wszystkim z uwagi na niejednoznaczne informacje dotyczące gospodarstwa domowego skarżącego, gdzie ostatnio wymieniony w formularzu wniosku wskazuje małżonkę jako członka tego gospodarstwa domowego, a jednocześnie w piśmie z dnia 14 lutego 2018 r. oświadcza, że on sam pomieszkuje w różnych miejscach, w tym w biurze Spółki, której jest prezesem, choć z przekazów pocztowych wynika, że małżonkowie posiadają wspólny adres, tj. ul. [...], [...]. Referendarz dodatkowo wskazał, że jest mu urzędowo znane, iż w sprawie o sygn. akt I OZ 559/16 (por.: postanowienie z dnia 9 czerwca 2016 r.) skarżący złożył oświadczenie, iż wraz z małżonką zamieszkiwał wówczas nieodpłatnie w mieszkaniu będącym własnością Spółki z o.o. "A" z siedzibą w [...], która to Spółka ponosi wszelkie koszty eksploatacji mieszkania. Oświadczenie o pokrywaniu kosztów lokalu biura przez Spółkę, skarżący zawarł także w ramach niniejszego postępowania. Przedstawione informacje świadczą o tym, że skarżący posiada zapewnione warunki mieszkaniowe, bez konieczności ponoszenia kosztów opłat lokalowych. Kolejną kwestią, na którą zwrócił uwagę referendarz była sprawa zarobkowania skarżącego. Z jednej strony twierdzi on, że znajduje się w trudnej sytuacji finansowej, a jednocześnie oświadcza, że jest prezesem Spółki i z tytułu pełnionej funkcji nie uzyskuje wynagrodzenia, co uzasadnia faktem złej kondycji ekonomicznej Spółki, borykającej się z szeregiem kłopotów, w tym ze sporami z urzędem skarbowym. Niezrozumiałe było także dla referendarza dlaczego skarżący mając potencjalne możliwości uzyskania dochodu z racji posiadanych kwalifikacji zawodowych. Referendarz podniósł, że skarżący działając w ramach wymaganej przeciętnej staranności i dbałości o swój interes powinien był takie dochody zagwarantować sobie, co wydaje się oczywiste mając na uwadze wysokość wykazanych przez niego dochodów oraz wysokość ciążących na nim zobowiązań finansowych, w tym zwłaszcza alimentów na rzecz żony, które są w realiach powszechnych bardzo wysokie, gdyż wynoszą 1.056,68 zł miesięcznie. Nie bez znaczenia dla rozpoznania wniosku o prawo pomocy - zdaniem referendarza - była sytuacja materialna członków najbliższej rodziny strony, gdyż dzięki ich pomocy może skarżący przezwyciężyć własne trudności finansowe. Z oświadczenia skarżącego wynikało, że posiada dobry kontakt z dziećmi, które wspierają go w formie sporządzania posiłków i dokonywania zakupów dla codziennego utrzymania, na poparcie czego przedstawił paragony sklepowe. Świadczy więc powyższe, że skarżący posiada zapewnione utrzymanie żywnościowe, a być może także wsparcie w szerszym zakresie, w tym finansowym.