Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 19 września 2018 r., sygn. I SA/Gd 769/18

Sąd uchylił interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z uwagi na brak obowiązku strony domyślania się treści normy prawnej wypływającej z niejasnego i nieprecyzyjnego przepisu art. 24 b ustawy CIT. Sąd stanął na stanowisku, że wobec użycia przez ustawodawcę nieostrych pojęć „wyłącznie lub w głównym stopniu na własne potrzeby podatnika” nie było możliwe wyprowadzenie z tak sformułowanego przepisu normy prawnej w sposób niebudzący wątpliwości.

Teza od Redakcji

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Przasnyski, Sędziowie Sędzia NSA Elżbieta Rischka (spr.), Sędzia WSA Ewa Wojtynowska, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Monika Szymańska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 19 września 2018 r. sprawy ze skargi "A" Spółki Akcyjnej z siedzibą w G. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 maja 2018 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1. uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną, 2. zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz strony skarżącej kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Zaskarżoną interpretacją indywidualną z dnia 21 maja 2018 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, działając na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm. - dalej "O.p.") stwierdził, że stanowisko A S.A. z siedzibą w G. - dalej jako "Skarżąca" lub "Spółka" przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka zobowiązana jest do naliczenia i zapłaty podatku dochodowego, o którym mowa w art. 24b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 z późn. zm. - dalej jako "ustawa o CIT"), z tytułu własności budynków biurowych tzw. centrów administracyjnych, w których do 30% powierzchni jest wynajmowanych, jest nieprawidłowe.