Postanowienie WSA w Gdańsku z dnia 12 września 2018 r., sygn. III SA/Gd 656/18

Wstrzymanie wykonania aktu

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Felicja Kajut po rozpoznaniu w dniu 12 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. T., M. J., K. R. i A.S. na uchwałę Rady Miasta G. z dnia 28 czerwca 2018 r. nr [...] w sprawie ustalenia cen maksymalnych oraz określenia strefy cen (stawek taryfowych) obowiązujących przy przewozie osób taksówkami na terenie Gminy Miasta Gdańska postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej uchwały.

Uzasadnienie

M. T., M. J., K. R. i A. S. zaskarżyli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku uchwałę Rady Miasta G. z dnia 28 czerwca 2018 r. nr [...] w sprawie ustalenia cen maksymalnych oraz określenia strefy cen (stawek taryfowych) obowiązujących przy przewozie osób taksówkami na terenie Gminy Miasta G. Skarżący są taksówkarzami, posiadającymi licencje na świadczenie usług przewozu osób taksówkami na terenie G., niezrzeszonymi w korporacjach taksówkowych.

We wniesionej do Sądu skardze skarżący zawarli wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej uchwały na postawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi (Dz.U. 2018, poz. 1302, ze zm., dalej jako p.p.s.a.) ze względu na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, zwłaszcza ekonomicznych. Skarżący wyjaśnili, że stosują obecnie wyższe stawki taryfowe niż maksymalne stawki przyjęte w uchwale. Wejście uchwały w życie spowoduje zatem - zdaniem skarżących - niemożność dalszego świadczenia usług przewozu osób taksówkami, przez taksówkarzy którzy nie są zrzeszeni w korporacjach taksówkowych (liczebność tej grupy osób skarżący szacują na około 200-250 osób). Dla wykazania braku opłacalności przewozu osób taksówkami, po cenach ustalonych w uchwale, skarżący przedstawili wyliczenia oparte na przychodach, jakie uzyskali z prowadzonej działalności w okresie maja i czerwca 2018 r. (M.T. 13 505 zł, M. J. 8441,30 zł, K. R. - 9298 zł) a A. S. w okresie od stycznia do maja 2018 r. ( 22 248 zł). Stosując dla tych okresów (i wykonanej w tym czasie liczby przejazdów) przyszłe stawki określone w uchwale, skarżący wyliczyli, że ich przychody z prowadzonej działalności gospodarczej byłyby mniejsze o odpowiednio: 60 % (M. T.), 33 % (M. J.), 33% (K. R.), 50 % (A. S.). Tym samym, mając na uwadze wydatki związane z prowadzeniem działalności (ZUS, ubezpieczenie auta, wydatki na benzynę i naprawy auta, opłaty za mycie i czyszczenie auta, przegląd taksometru, opłaty za terminal płatniczy, czy opłacanie rat leasingu auta), zmniejszony w wyniku zastosowania niższych stawek przychód w przypadku M. T. i K. R. i A. S. w ocenie skarżących nie wystarczy na pokrycie kosztów prowadzonej działalności, a w przypadku i M. J., co prawda wystarczy na pokrycie kosztów prowadzonej działalności, lecz będzie w ocenie skarżącego na tyle niski, że nie pozwoli mu na wygospodarowanie środków na pokrycie kosztów życia nawet na minimalnym poziomie.