Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 21 sierpnia 2018 r., sygn. II SA/Wr 256/18

Planowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Olga Białek Sędzia WSA Alicja Palus Protokolant: asystent sędziego Andżelika Abramowska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 21 sierpnia 2018 r. sprawy ze skargi K. G. na uchwałę Rady Miejskiej w S. z dnia [...] stycznia 2004 r. nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zwanego w skrócie "[...]" oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Skarżący reprezentowany przez radcę prawnego wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonego planu miejscowego z dnia [...] stycznia 2004 r. w całości, a ewentualnie w części dotyczącej terenu oznaczonego symbolem [...] określającego przeznaczenie działek nr [...] i [...], czyli w zakresie § 4 ust. 1 pkt 1 i ust. 3 p.m.

Jak podał w uzasadnieniu skargi, na wskazanych działkach prowadzi działalność w zakresie produkcji uszczelek gumowych. Działalność taka była prowadzona od 1987 r. W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego z dnia [...] października 2000 r. przeznaczenie określono jako "tereny zainwestowane, wskazane w Studium jako tereny aktywności gospodarczej o wiodącej funkcji usługowej". Plan przeznacza zaś teren na "teren istniejącej zabudowy mieszkaniowej o niskiej intensywności z usługami towarzyszącymi". W poprzednim planie miejscowym z dnia [...] lipca 1992 r. był to "teren zabudowy mieszkaniowej i rzemieślniczej o charakterze produkcyjnym" symbol [...]. Skarżący uzyskał w 2000 r. decyzję o warunkach zabudowy dla rozbudowy zakładu, a w 2001 r. pozwolenie na dobudowę wiaty magazynowej do budynku warsztatowego wyrobów pcv. Skarżący twierdził, że ówczesny właściciel zakładu produkcyjnego nie był informowany o planowanej zmianie przeznaczenia. Zmiana przeznaczenia nastąpiła z naruszeniem zasady proporcjonalności (art. 31 ust. 3 Konstytucji). Od 2015 r. burmistrz wyraża pogląd, że prowadzona działalność przemysłowa jest niezgodna z przeznaczeniem terenu. Stanowisko to jest niezgodne z § 4 pkt 16 p.m. (dopuszczenie utrzymania dotychczasowej funkcji terenu). Gmina nadużyła władztwa planistycznego przy uchwalaniu planu. Podważanie legalności prowadzonej działalności narusza interes prawny skarżącego. Jako naruszone radca prawny wskazał liczne przepisy obecnie obowiązującej ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.