Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 30 sierpnia 2018 r., sygn. II SA/Sz 477/18

Pomoc społeczna

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Patrycja Joanna Suwaj Sędziowie Sędzia WSA Renata Bukowiecka-Kleczaj (spr.), Sędzia WSA Katarzyna Sokołowska Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Skrzetuska-Gajos po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 30 sierpnia 2018 r. sprawy ze skargi M. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie umorzenia kwoty nienależnie pobranych świadczeń z funduszu alimentacyjnego wraz z odsetkami ustawowymi oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r., nr [...] Prezydent Miasta S., na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego w zw. z art. 23 ustawy z dnia 7 września 2007 r.

o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, odmówił M. S. umorzenia należności głównej w wysokości [...] zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie z tytułu nienależnie pobranego świadczenia z funduszu alimentacyjnego na okres od [...] r. do [...] r., od [...] r. do [...] r. oraz od [...] r. do [...] r.

W uzasadnieniu powyższego rozstrzygnięcia organ wskazał, że sytuacja materialna strony jest niewątpliwie trudna, lecz nie można przypisać jej charakteru nadzwyczajnego zdarzenia losowego, niezależnego od działania strony. Powstanie zobowiązania nie jest skutkiem nadzwyczajnych zdarzeń losowych, lecz następstwem niedopełnienia obowiązków przez wnioskodawczynię.

W odwołaniu od opisanej wyżej decyzji Prezydenta Miasta S., M. S. podniosła zarzut naruszenia prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, tj. art. 23 ust. 8 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, poprzez uznanie, że nie zachodzą szczególnie uzasadnione okoliczności dotyczące sytuacji rodziny odwołującej, odwołująca jest wyłącznie winna powstałej sytuacji a poza tym jest osobą młodą i zdrową, mogłaby więc podjąć działania zmierzające do poprawy sytuacji ekonomicznej w jakiej się znalazła, podczas gdy strona w sposób wyczerpujący uzasadniła, iż w sprawie zachodzą szczególne okoliczności uzasadniające uwzględnienie wniosku. Oprócz braku środków finansowych, wnioskodawczyni wykazała, że wykorzystuje swoje możliwości zarobkowe w najlepszy możliwy dla niej sposób. Zdaniem strony, organ I instancji pominął ponadto okoliczność, że M. S. nie posiada kwalifikacji zawodowych pozwalających jej na znalezienie innej pracy, która będzie przynosiła wyższe wynagrodzenie, a jednocześnie pozwoli na wykonywanie opieki nad synem.