Wyrok WSA w Łodzi z dnia 2 sierpnia 2018 r., sygn. II SA/Łd 510/18

Administracyjne postępowanie

Dnia 2 sierpnia 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Barbara Rymaszewska, Sędzia WSA Magdalena Sieniuć, , Protokolant Starszy sekretarz sądowy Aneta Panek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 sierpnia 2018 roku sprawy ze skargi "Zakładów A" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania w sprawie wymierzenia kary pieniężnej za wycięcie drzew bez zezwolenia oddala skargę. a.bł.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...] r., znak: [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P., po rozpatrzeniu zażalenia A Sp. z o.o. w P. na postanowienie Prezydenta Miasta P. z dnia [...] r. znak: [...] odmawiające wznowienia postępowania zakończonego decyzją tegoż organu z dnia [...] r. znak: [...] w przedmiocie wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej za usunięcie i zniszczenie drzew, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r., poz. 1257 ze zm., dalej k.p.a.), utrzymało w mocy postanowienie organu I instancji.

Z akt sprawy wynika, że wnioskiem z dnia 7 lipca 2015 r. A Sp. z o.o. w P. wystąpiły do Prezydenta Miasta P. o wznowienie postępowania zakończonego decyzją tegoż organu z dnia [...] r. znak: [...] w przedmiocie wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej za usunięcie i zniszczenie drzew. W uzasadnieniu wskazano, iż w dniu 1 lipca 2014 r. Trybunał Konstytucyjny wydał wyrok sygn. akt SK 6/12, którym orzekł, iż przepisy art. 88 ust. 1 pkt 2 i 3, ust. 4, art. 89 ust. 1, ust. 3, ust. 8, ust. 9 ustawy o ochronie przyrody, przez to, że powodują obowiązek nałożenia przez właściwy organ samorządu terytorialnego kary pieniężnej za usunięcie drzew bez zezwolenia, w sztywno określonej wysokości, bez względu na okoliczności tego czynu, są niezgodne z art. 64 ust. 1 i 3 w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP. Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem strony, zaszła sytuacja, o której mowa w art. 145a k.p.a. uzasadniająca wznowienie postępowania zakończonego ww. decyzją.