Wyrok WSA w Łodzi z dnia 29 sierpnia 2018 r., sygn. II SA/Łd 301/18

Ochrona środowiska

Dnia 29 sierpnia 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski, Sędziowie Sędzia WSA Jolanta Rosińska (spr.), Sędzia WSA Barbara Rymaszewska, Protokolant Sekretarz sądowy Izabela Bielińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 sierpnia 2018 roku sprawy ze skargi A S. A. z siedzibą w B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] roku nr [...] w przedmiocie opłaty za korzystanie ze środowiska 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Marszałka Województwa [...] z dnia [...] roku znak [...]; 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. na rzecz strony skarżącej A S. A. z siedzibą w B. kwotę 16.386 (szesnaście tysięcy trzysta osiemdziesiąt sześć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. A.B.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. znak: [...] Marszałek Województwa [...], na podstawie art. 273 ust. 1 pkt 1a i art. 288 § 1 pkt 2 Prawa ochrony środowiska, wymierzył A S.A. w B. opłatę za korzystanie ze środowiska - "liczbę uprawnień do emisji gazów cieplarnianych wydanych w roku 2015 na rachunek posiadania operatora w rejestrze Unii" - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy opłatą należną a wynikającą z wykazu, tj. w kwocie 586.892,00 zł. W uzasadnieniu decyzji organ opisał przebieg postępowania poprzedzającego jej wydanie i przytoczył przepisy prawa, które przyjął jako podstawę prawną rozstrzygnięcia. Ponadto, przedstawił i porównał dane wynikające z wykazu złożonego przez stronę w trybie art. 286 ust. 1 p.o.ś. oraz przekazane mu przez Krajowy ośrodek bilansowania i zarządzania emisjami. W związku ze stwierdzeniem niezgodności pomiędzy nimi wyraził pogląd, że opłata za 2015 r. obejmuje wszystkie uprawnienia do emisji gazów cieplarnianych wydane w tym roku, niezależnie od tego, na jaki rok zostały przydzielone. Uznał bowiem, że konstrukcja przedmiotowej opłaty opiera się na założeniu, że korzystaniem ze środowiska jest przyznanie prawa do określonej ilości ekwiwalentu dwutlenku węgla w danym roku, a nie wykorzystanie tego prawa, tj. rzeczywista emisja gazów cieplarnianych objętych systemem w roku, w którym dany podmiot otrzymał uprawnienia do emisji, będąca odrębną formą korzystania ze środowiska. W ocenie organu takie określenie przedmiotu opłaty jest konsekwencją charakteru prawnego uprawnień do emisji, będących prawami zbywalnymi, które można skonsumować w dowolnym roku okresu rozliczeniowego. W dalszej części uzasadnienia przedstawiono szczegółowo sposób obliczenia wysokości należnej opłaty.