Postanowienie WSA w Łodzi z dnia 10 sierpnia 2018 r., sygn. III SA/Łd 597/18

Wstrzymanie wykonania aktu

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Nowacki po rozpoznaniu w dniu 10 sierpnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S. Z. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi S. Z. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Ł. z dnia [...] r. znak [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automatach poza kasynem gry postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie

Decyzją z [...] r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Ł. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika [...]Urzędu Celno-Skarbowego w Ł. z [...] r. o wymierzeniu S. Z. kary pieniężnej z tytułu urządzania gier poza kasynem gry na automatach w łącznej wysokości 48 000 zł.

W skardze na powyższą decyzję S. Z. wniósł o wstrzymanie jej wykonania.

W uzasadnieniu wniosku skarżący podniósł, że przymusowa egzekucja pociągnęłaby dla niego trudne do odwrócenia skutki. Skarżący prowadzi działalność gospodarczą, z której w 2016 r. osiągnął dochód w wysokości 2 173,86 zł, zaś w 2017 r. dochód w wysokości 39 082 zł. Łączne dochody z 2 ostatnich lat nie pozwoliłby skarżącemu na zapłatę nałożonej kary administracyjnej w wysokości 48 000 zł. Decyzje zostały wydane w odstępie niespełna 3 miesięcy. Skarżący nie miał zatem żadnych realnych możliwości poczynienia jakichkolwiek oszczędności celem zapłaty ewentualnej kary w jakiejkolwiek nawet wysokości. Uzyskiwane przez skarżącego dochody starczają na prowadzenie działalności gospodarczej i ciągłe jej rozwijanie oraz na wydatki życia codziennego. Kwota kary administracyjnej jest ogromna i prowadziłaby do konieczności zgłoszenia wniosku o upadłość skarżącego jako przedsiębiorcy. Spowodowałoby to nieodwracalne skutki, chociażby w konieczności likwidacji jednego stanowiska pracy, bowiem skarżący zatrudnia jednego pracownika. Charakter prowadzonej przez skarżącego działalności gospodarczej wiąże się z koniecznością ponoszenia dużych nakładów tytułem kosztów uzyskania przychodu, co powoduje, że czysty zysk, dochód z prowadzonej działalności nie jest duży. Inwestycje poczynione w 2016 r. przełożyły się na wyższą rentowność przedsiębiorstwa skarżącego w 2017 r., co wynika z zeznań podatkowych za ostatnie 2 lata. Już sam fakt wydania ostatecznej decyzji powoduje uciążliwości dla skarżącego, ponieważ nie jest w stanie uzyskać zaświadczenia o niezaleganiu w należnościach publicznoprawnych, a co za tym idzie nie dostanie jakiegokolwiek kredytu bankowego, który mógłby przeznaczyć na spłatę kary.