Wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 lipca 2018 r., sygn. VII SA/Wa 2702/17

Administracyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Stawecki (spr.), , Sędzia WSA Renata Nawrot, Sędzia WSA Agnieszka Jędrzejewska-Jaroszewicz, , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 18 lipca 2018 r. sprawy ze skargi Klasztoru [...] z siedzibą w K. na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] września 2017 r. znak [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania oddala skargę

Uzasadnienie

1. Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, zwany dalej również "Ministrem Kultury", postanowieniem z [...] września 2017 r., znak:

[...], po rozpatrzeniu wniosku Klasztoru [...] (mniszek Zakonu [...]) "[...]" z siedzibą w [...], zwanego dalej "skarżącym" lub "Klasztorem", utrzymał w mocy własne postanowienie z [...] lipca 2017 r., znak: [...], w którym odmówił wznowienia postępowania zakończonego postanowieniem Ministra Kultury z [...] maja 2012 r.

Zaskarżone postanowienie zostało wydane w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych.

2. [...] Wojewódzki Konserwator Zabytków, dalej: "Konserwator Zabytków", decyzją nr [...] z [...] października 2008 r. udzielił [...], zwanej dalej "inwestorem", pozwolenia na prowadzenie robót budowlanych polegających na przebudowie, rozbudowie i nadbudowie budynku kamienicy przy ul. [...] w [...], zlokalizowanego na działce nr ewid. [...] z obr. [...].

Pismem z 15 marca 2011 r. skarżący Klasztor zwrócił się do Ministra Kultury z wnioskiem o stwierdzenie nieważności tej decyzji, zarzucając jej rażące naruszenie art. 8 ust. 1 i 3 i art. 5 Konkordatu w związku z kanonami 667 i 1214 Prawa Kanonicznego oraz art. 87 ust. 1 w zw. z art. 91 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej poprzez ingerencję w klauzurowy charakter Klasztoru. Uzasadniając swoje stanowisko Klasztor wskazał, że "budynek zakonny klasztoru znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie (w obszarze bezpośredniego oddziaływania) inwestycji objętej decyzją udzielającą pozwolenia konserwatorskiego na prace budowlane, których realizacja narusza oraz w istotnym stopniu zagraża przeznaczeniu i istocie Zakonu jako miejsca kultu religijnego o charakterze klauzurowym, zasługującemu na szczególną ochronę Państwa" na podstawie ww. przepisów. Ponadto, skarżący stwierdził, że nałożony na organy administracji państwowej przepisami Konkordatu obowiązek zachowania nienaruszalności miejsc kultu został niedopełniony, gdyż w wyniku planowanych prac pole widzenia z tarasu na najwyższych kondygnacjach sięgnie bezpośrednio na dziedziniec wewnętrzny domu zakonnego, naruszając bezpośrednio zamknięty charakter zgromadzenia.