Wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 lipca 2018 r., sygn. III SA/Wa 3495/17

Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Elżbieta Olechniewicz, Sędziowie sędzia WSA Dorota Dziedzic - Chojnacka (sprawozdawca), sędzia WSA Katarzyna Owsiak, Protokolant starszy sekretarz sądowy Monika Staniszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 lipca 2018 r. sprawy ze skargi Z. D. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia [...] sierpnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za okresy rozliczeniowe od stycznia do lipca 2013 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia [...] maja 2017 r. nr [...] 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. na rzecz Z. D. kwotę 200 zł (słownie: dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Przedmiotem kontroli Sądu w niniejszej sprawie była decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. ("DIAS") z [...] sierpnia 2017 r. utrzymująca w mocy decyzję DIAS z [...] maja 2017 r. odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. ("NUS") z 30 września 2015 r. Decyzją z [...] września 2015 r. NUS określił Z. D. ("Skarżący") zobowiązania podatkowe w podatku od towarów i usług za kresy od stycznia do lipca 2013 r. Skarżona decyzja DIAS została wydana w następującym stanie faktycznym.

NUS przeprowadził kontrolę (wszczętą w dniu 23 stycznia 2015 r.) wobec Skarżącego za okresy od stycznia do lipca 2013r. Skarżący prowadził działalność pod firmą Z. w zakresie usług transportowych i odśnieżania na podstawie wpisu do Ewidencji Działalności Gospodarczej prowadzonej przez Wójta Gminy P. (nr [...]). Skarżący był od 27 czerwca 2003 r. podatnikiem podatku od towarów i usług. Kontrola wykazała, że 12 lutego 2015 r. Skarżący zakończył prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej, wnosząc na podstawie umowy z dnia 5 lutego 2015 r. zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia tej działalności, tytułem aportu, do spółki osobowej Towarowy Transport Drogowy D. Spółka komandytowo-akcyjna. Jednocześnie Skarżący stał się komplementariuszem powyższej spółki. Organ ustalił, iż Skarżący nie posiada żadnej dokumentacji związanej z prowadzoną dotychczas działalnością gospodarczą.