Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 12 lipca 2018 r., sygn. II SA/Sz 398/18

Budowlane prawo

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Gebel, Sędziowie Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz,, Sędzia WSA Arkadiusz Windak (spr.), Protokolant starszy sekretarz sądowy Aneta Ciesielska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 12 lipca 2018 r. sprawy ze skargi E. P. na decyzję Wojewody Z. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r., nr [...] Starosta [...] zatwierdził projekt budowlany i udzielił O. z siedzibą w W. pozwolenia na budowę stacji bazowej telefonii komórkowej [...], zewnętrznej instalacji energii elektrycznej oraz drogi dojazdowej na terenie działki nr [...] w P., w obrębie P. [...], w gminie P..

Od ww. decyzji odwołanie złożyła E. P., zarzucając jej naruszenie:

- art. 10 § 1 w zw. z art. 61 § 4 k.p.a. poprzez ich niezastosowanie polegające na braku zawiadomienia odwołującej się o wszczęciu postępowania w przedmiocie udzielenia pozwolenia na budowę stacji bazowej telefonii komórkowej;

- art. 10 § 1 k.p.a. poprzez jego niezastosowanie i zaniechanie zapewnienia

stronie prawa do udziału w postępowaniu na każdym jego etapie, w tym w szczególności uniemożliwienie odwołującej się wypowiedzenie się co do zebranych materiałów i dowodów;

- art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo budowlane poprzez jego niezastosowanie polegające na przyjęciu, że projekt budowy stacji bazowej telefonii komórkowej jest zgodny z postanowieniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Planowana inwestycja ma powstać w terenie elementarnym o symbolu R.MNU, przeznaczonym pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną z dopuszczeniem nieuciążliwych usług, co w ocenie strony skarżącej stanowi naruszenie tego ustalenia. Ponadto, postanowienie planu zawarte w § 15 ust. 3 pkt 9 o dopuszczeniu lokalizacji inwestycji celu publicznego z zakresu łączności nie oznacza dowolnej lokalizacji takiej inwestycji, bez wzięcia pod uwagę innych parametrów ustalonych dla poszczególnych terenów elementarnych, w tym ustalonej dla terenu R.MNU wysokości zabudowy (do 9 m) i zapisu o braku uciążliwości usług. Ponadto, w ocenie skarżącej, w świetle zapisów planu, zwłaszcza określonej w § 7 pkt 6 planu definicji wysokości zabudowy; inwestycja wymaga uzyskania decyzji o warunkach zabudowy względnie decyzji o ustaleniu inwestycji celu publicznego lub dokonania odpowiedniej zmiany planu na podstawie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, bowiem zapisy planu w ogóle nie dotyczą obiektów infrastruktury telekomunikacyjnej;