Wyrok WSA w Warszawie z dnia 29 czerwca 2018 r., sygn. VII SA/Wa 2976/17

Budowlane prawo

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Gierak-Podsiadły, , Sędzia WSA Agnieszka Jędrzejewska - Jaroszewicz, Sędzia WSA Krystyna Tomaszewska (spr.), , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 29 czerwca 2018 r. sprawy ze skargi M. Spółka jawna [...] z siedzibą w W. na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] października 2017r., znak: [...] w przedmiocie odmowy uzgodnienia decyzji nakazującej rozbiórkę budynku oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] października 2017r, znak: [...] Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego po rozpatrzeniu zażalenia M. Sp. J. [...] na postanowienie [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...].07.2017 r., odmawiające uzgodnienia decyzji nakazującej rozbiórkę budynku produkcyjnego nr [...] i [...] (na karcie ewidencyjnej oznaczonych nr [...] i [...]) po byłym zakładzie L.na działce nr ew. [...] przy ul. [...] w G. - działając na podstawie art. 89 pkt 1 i art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami oraz art. 67 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane - utrzymał w mocy postanowienie organu I instancji.

W uzasadnieniu wskazał, że [...] Wojewódzki Konserwator Zabytków postanowieniem z dnia [...].07.2017 r. odmówił uzgodnienia decyzji nakazującej rozbiórkę budynku produkcyjnego nr [...] i [...] (na karcie ewidencyjnej oznaczonych nr [...] i [...]) po byłym zakładzie L. na działce nr ew. [...] przy ul. [...] w G.. Organ pierwszej instancji wskazał, iż powyższe obiekty należą do dawnego zakładu industrialnego produkującego tekstylia, należącego pierwotnie do rodziny Wolfów, który jest istotny z punktu widzenia historii G.. [...] Wojewódzki Konserwator Zabytków powołał się na wnioski zawarte w opinii dr hab. prof. nadz. S. J. z 2007 r. oraz opracowaniu dr hab. prof. nadz. M. U., przemawiające za koniecznością zachowania zabudowań objętych wnioskiem. Organ odniósł się również do dokumentacji przedłożonej do uzgodnienia, podkreślając, iż ustalenia dotyczące stanu technicznego ww. zabudowy nie zostały oparte o obliczenia wytrzymałościowe konstrukcji. Wskazano także, iż autor powyższej oceny zaznaczył, iż konstrukcje murowe będące podstawowymi elementami nośnymi, pomimo zaobserwowanych spękań i wyrw, nie stanowią bezpośredniego zagrożenia dla zachowania bezpieczeństwa całego budynku, mogą występować tylko miejscowe zagrożenia. [...] Wojewódzki Konserwator Zabytków podniósł ponadto, iż w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego terenu położonego w obrębie ulic: [...], [...], [...] i Alei [...] przyjętego uchwałą Rady Miejskiej w [...] z dnia [...].10.2009 r. nr [...], ustalono obowiązek zachowania przedmiotowych obiektów.