Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 5 czerwca 2018 r., sygn. III SA/Po 810/17

Kara administracyjna

Dnia 5 czerwca 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Walentyna Długaszewska Sędziowie WSA Marzenna Kosewska WSA Marek Sachajko (spr.) Protokolant: st. sekr. sąd. Sławomir Rajczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 czerwca 2018 roku przy udziale Prokuratora Prokuratury Regionalnej w P. Z. P. sprawy ze skargi S. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w P. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automatach poza kasynem gry oddala skargę

Uzasadnienie

W dniu [...] sierpnia 2014 r. funkcjonariusze celni Urzędu Celnego w [...] ustalili, że w lokalu [...] znajduje się pięć urządzeń do gry, o nazwach: Super Bank nr [...], Super Bank nr [...], Black Horse nr [...], Black Horse nr [...], Vegas Multigame nr [...].

W dniu [...] stycznia 2016 r. Naczelnik Urzędu Celnego w P. decyzją nr [...], wskazując na art. 207 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm., dalej jako O.p.) w związku z art. 2 ust. 3 i 5, art. 89 ust. 1 pkt 2, ust. 2 pkt 2, art. 90 ust. 1 i 2, art. 91 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. 2009 r. Nr 201, poz. 1540 z późn. zm., dalej jako u.g.h.) wymierzył S. K., prowadzącemu działalność gospodarczą pod firmą [...] (dalej jako skarżący) karę pieniężną w wysokości łącznie [...] złotych za urządzania gier na automatach poza kasynem gry.

Skarżący złożył odwołanie do Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu.

Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu decyzją z [...] sierpnia 2017 r. nr [...], wskazując na art. 233 § 1 pkt 1 O.p. w związku z art. 2 ust. 3 - ust. 5, art. 3, art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. a, art. 89 ust. 1 pkt 2, art. 89 ust. 2 pkt 2, art. 90 i art. 91 u.g.h. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał i omówił podstawy normatywne decyzji. Zaznaczył, że odwołujący nie kwestionował charakteru losowego gier urządzanych na spornych automatach. Organ wyższego stopnia stwierdził, że organ I instancji zasadnie uznał, iż gry urządzane na automatach były grami na automatach w rozumieniu u.g.h. Na przedmiotowych automatach przeprowadzono eksperymenty, w wyniku których ustalono, że aby móc zagrać na automatach, trzeba dokonać ich zasilenia środkami pieniężnymi, które następnie przeliczane są na odpowiednią ilość punktów kredytowych, służących do prowadzenia gier. Gry na automatach polegały na wybraniu stawki i naciśnięciu odpowiedniego przycisku powodującego wprawienie w ruch bębnów z symbolami, które to bębny zatrzymywały się następnie samoczynnie w wybranej przez oprogramowanie automatu konfiguracji z symbolami. Jeżeli konfiguracja ta była zgodna z konfiguracją premiowaną wygraną, grający otrzymywał punkty kredytowe, które można było wykorzystać w kolejnych grach, bez ponoszenia dodatkowych opłat. Organ wskazał, że o wyniku gier na automatach decydował wyłącznie los/przypadek, a