Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 7 czerwca 2018 r., sygn. I SA/Ol 231/18

Zabezpieczenie społeczne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wojciech Czajkowski (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Ryszard Maliszewski,, sędzia WSA Jolanta Strumiłło, Protokolant specjalista Paweł Guziur, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 czerwca 2018r. sprawy ze skargi W. G. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek oddala skargę

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 22 grudnia 2016 r. W.G. zwrócił się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o umorzenie należności z tytułu składek. W uzasadnieniu opisał swoją sytuację materialną i zdrowotną, wskazując, że jest zatrudniony na ½ etatu i otrzymuje wynagrodzenie w wysokości 544 zł. Podał, że prowadzi gospodarstwo domowe z żoną M.G., która pobiera świadczenie przedemerytalne w kwocie 878 zł. Po opłaceniu miesięcznych stałych opłat pozostaje około 100 zł. Skarżący podniósł, że ma 63 lata, zaś stan zdrowia negatywnie wpływa na pamięć i koncentrację oraz uniemożliwia podjęcie pracy w szerszym zakresie. Wskazał, że był zatrudniony na umowę o pracę oraz prowadził jednocześnie działalność gospodarczą. Dopiero z decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych dowiedział się, iż wynagrodzenie za pracę nie zawsze stanowiło równowartość minimalnego wynagrodzenia, co spowodowało powstanie zadłużenia wobec ZUS. Skarżący nie był informowany o powyższym przez pracodawcę i ZUS. Zaistniała sytuacja nie była przez niego niezawiniona. Dodał, że zaciągnął pożyczkę w celu uregulowania powstałego wcześniej zadłużenia wobec ZUS, którą spłaca do dnia dzisiejszego.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia "[...]" odmówił umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne w łącznej kwocie 26.959,50 zł oraz Fundusz Pracy w łącznej kwocie 2.041,04 zł. W dniu 11 maja 2017 r. decyzja ta została utrzymana w mocy, zaś na skutek skargi, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z dnia 13 września 2017 r. o sygn. akt I SA/Ol 444/17, decyzję z "[...]" uchylił, wskazując, że jej uzasadnienie nie zawiera pogłębionej analizy zdolności skarżącego do ponoszenia obciążenia z tytułu spłaty składek, przy jednoczesnej możliwości zaspokajania jego podstawowych potrzeb. Nie odnosi się również do wszystkich okoliczności związanych z sytuacją materialną i zdrowotną strony.