Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 13 czerwca 2018 r., sygn. II SA/Bd 1331/17

Ochrona zdrowia

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Elżbieta Piechowiak Sędziowie sędzia WSA Renata Owczarzak sędzia WSA Joanna Janiszewska-Ziołek (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Elżbieta Brandt po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 czerwca 2018 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Świeciu na uchwałę Rady Gminy Dragacz z dnia 27 marca 2017 r. nr XVIII/187/17 w przedmiocie programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie gminy stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości.

Uzasadnienie

Rada Gminy Drgacz w dniu 27 marca 2017 r. podjęła uchwałę nr XVIII/187/17 w sprawie Programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy Drgacz w 2017 r. Uchwała została podjęta na podstawie art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz.U. z 2013 r., poz. 856, z późn. zm.).

Na powyższą uchwałę skargę wniósł Prokurator Rejonowy w Świeciu wnosząc o stwierdzenie jej nieważności w całości. Zaskarżonej uchwale zarzucił rażące naruszenie prawa - art. 40 ust. 1 i art. 42 ustawy o samorządzie gminnym i art. 4 ust. 1 oraz art. 13 pkt 2 ustawy z 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 296 ze zm.) - poprzez zaniechanie opublikowania uchwały w Dzienniku Urzędowym Województwa Kujawsko - Pomorskiego.

Prokurator w uzasadnieniu skargi podniósł, że treść uchwały nie zawiera zapisu o jej publikacji w dzienniku urzędowym, a jedynie zapis o wejściu w życie z dniem podjęcia. Rada Miejska podejmując zatem powyższą uchwałę odstąpiła od dopełnienia wymogów normy zawarty w art. 4 ust. 1 i 2 oraz w art. 13 pkt 2 ustawy o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych. W ocenie skarżącego przedmiotowa uchwała stanowi akt prawa miejscowego w rozumieniu art. 40 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym zawiera bowiem przepisy powszechnie obowiązujące. W tym zakresie skarżący powołał się na stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego zaprezentowane w wyroku z 12 października 2016 r. w sprawie II OSK 3245/14. Tym rozstrzygnięciem NSA rozstrzygnął dotychczasowe rozbieżności w zakresie interpretacji powyższych przepisów - pojawiające się w orzecznictwie sądów administracyjnych. Dodatkowo skarżący zwrócił uwagę na naruszenie zasad legislacji poprzez przytoczenie w zaskarżonej uchwale (w § 1) ustawowej definicji zwierzęcia bezdomnego.