Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 28 maja 2018 r., sygn. I SA/Po 216/18

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Świerczak Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Nikodem Sędzia WSA Karol Pawlicki (spr.) Protokolant st. sekretarz sądowy Marta Ziewińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 maja 2018 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2014 r., odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2014 r. oraz zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2014 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Prezydent Miasta P. decyzją z dnia [...] marca 2017 r. określił Spółce [...] S.A. w P. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2014 r. w kwocie [...]zł, stwierdził nadpłatę w podatku od nieruchomości za 2014 r. w kwocie [...]zł oraz odmówił stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za ww. rok w kwocie [...]zł.

W uzasadnieniu organ wskazał, że Spółka złożyła wniosek o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2014 r. wraz z korektą deklaracji za ten rok. W złożonym wniosku Spółka wyjaśniła, że dokonała kompleksowej inwentaryzacji obiektów podlegających opodatkowaniu w Mieście P. oraz wykazała różnice pomiędzy stanem faktycznym a deklarowanymi podstawami opodatkowania do podatku od nieruchomości. Spółka w celu prawidłowego określenia kwalifikacji poszczególnych obiektów zlokalizowanych na terenie zakładu, zamówiła ekspertyzę rzeczoznawcy budowlanego i majątkowego. W wyniku przeprowadzonej weryfikacji Spółka stwierdziła nieprawidłowości polegające w szczególności na: nieprawidłowej kwalifikacji środków trwałych na potrzeby opodatkowania podatkiem od nieruchomości mającej wpływ na deklarowaną podstawę opodatkowania budowli oraz budynków, oraz deklarowania do opodatkowania podatkiem od nieruchomości nieprawidłowych wartości budowli.

Spółka wskazując przyczyny powstania nadpłaty zwróciła uwagę na błędne opodatkowanie środka trwałego - przestawnego zadaszenia przejścia, jako budowli, podczas gdy zdaniem podatnika powinno ono być zakwalifikowane jako budynek i podlegać opodatkowaniu od powierzchni użytkowej, błędne opodatkowanie środków trwałych zlokalizowanych wewnątrz budynków jako budowli, podczas gdy środki trwałe w całości lub części stanowią wyposażenie budynków i są niezbędne do zapewnienia prawidłowego przebiegu procesu produkcyjnego, błędne opodatkowanie urządzeń technicznych położonych poza budynkami oraz posiadających części budowlane i/lub fundamenty od pełnej wartości początkowej środka trwałego, podczas gdy opodatkowaniu jako budowle powinny podlegać wyłącznie części budowlane i/lub fundamenty, a nie cała wartość środka trwałego. Do wniosku o stwierdzenie nadpłaty podatnik załączył: protokół z inwentaryzacji nieruchomości z dnia [...] kwietnia 2016 r., opinię w zakresie kwalifikacji wybranych składników majątku firmy [...] S.A. zlokalizowanych w P. przy ul. [...] [...] sporządzoną w 2016 r. przez rzeczoznawców budowlanych [...] i [...], opinię dotyczącą wartości obiektów budowlanych sporządzoną w 2016 r. przez rzeczoznawcę budowlanego [...].