Wyrok WSA w Lublinie z dnia 22 maja 2018 r., sygn. II SA/Lu 1187/17

Zagospodarowanie przestrzenne; Planowanie przestrzenne

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Pawlos - Janusz Sędziowie Sędzia WSA Marta Laskowska - Pietrzak (sprawozdawca) Sędzia NSA Maria Wieczorek - Zalewska Protokolant Starszy sekretarz sądowy Agnieszka Wojtas po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 8 maja 2018 r. sprawy ze skarg L. K. i B. K. na uchwałę Rady Gminy z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy B. terenów leśnych i zalesień oddala skargi.

Uzasadnienie

L. K. i B. K. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie jednobrzmiące skargi na uchwałę Nr [...] Rady Gminy w B. z dnia [...] września 2005 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy B. terenów leśnych i zalesień zmienionej uchwałą Nr [...] Rady Gminy w B. z dnia [...] października 2011 r. Na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia [...] marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2016 r., poz. 446) wnieśli o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały zmienionej uchwałą Nr [...] Rady Gminy w B. z dnia [...] października 2011 r.

Uzasadnienia skarg są tożsame, natomiast skarżący są właścicielami innych działek położnych na terenie objętym planem miejscowym.

Skarżący L. K. jest właścicielem działek: [...], [...], [...], [...], [...] i [...], obręb N., gm. B., oznaczonych w zaskarżonym planie miejscowym symbolem "Z23RL".

Skarżący B. K. jest właścicielem działek nr [...] położonych w miejscowości S., oznaczonych w zaskarżonym planie miejscowym symbolami "AF141RL", "AF136ZL" oraz "AF142ZL".

W uzasadnieniu skarg skarżący podnieśli, że zaskarżony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego narusza:

1/ art. 15 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu

i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2017 r., poz. 1073 - u.p.z.p.). Wskazanymi przepisami ustawodawca wskazał zakres możliwych ustaleń planu miejscowego. Wszelkie zapisy planu miejscowego wykraczające poza katalog dopuszczalnych ustaleń planu miejscowego traktować należy jako przekroczenie władztwa planistycznego. Skarżący zwrócili uwagę na orzecznictwo sądów administracyjnych, w którym podkreśla się, że "za niedopuszczalne należy [...] uznać przyznanie uprawnień określonym podmiotom i nałożenie korespondujących z nimi ograniczeń w wykonywaniu prawa własności na innych adresatów, w przypadku braku wyraźnego upoważnienia w przepisach rangi ustawowej" (vide: wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 27 maja 2013 r., sygn. akt II SA/Wr 138/13). W ocenie skarżących zaskarżony plan miejscowy przepisem § 5 ust. 4 - uzależnia prowadzenie prac poszukiwawczych od uzgodnienia z odpowiednimi organami. Podobne uchybienie dostrzec należy w przepisie § 6 ust. 2 pkt 1 lit. 1, także przepisie § 6 ust. 3 pkt 2-3. Wskazane uchybienia stanowią o przekroczeniu władztwa planistycznego bowiem nakładają na właścicieli działek objętych planem miejscowym, w tym także na skarżących dodatkowe obowiązki, które nie mogą wynikać z ustaleń planu miejscowego, co przesądza o naruszeniu interesu prawnego skarżących, co w ich przekonaniu daje podstawę do wniesienia o stwierdzenie nieważności planu miejscowego;