Wyrok WSA w Łodzi z dnia 24 kwietnia 2018 r., sygn. II SA/Łd 987/17

Pomoc społeczna

Dnia 24 kwietnia 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia NSA Anna Stępień Sędziowie Sędzia WSA Barbara Rymaszewska Sędzia WSA Magdalena Sieniuć (spr.) Protokolant st. specjalista Lidia Porczyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 kwietnia 2018 roku sprawy ze skargi P.W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia kwoty należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...] roku, nr [...]; 2. przyznaje i nakazuje wypłacić z funduszu Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi adwokat S. G. prowadzącej Kancelarię Adwokacką w Ł. przy ul. [...] kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych powiększoną o należną stawkę podatku od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu. A.B.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] Nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...] nr [...] orzekającą o odmowie umorzenia kwoty należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego.

Z akt sprawy wynika, że ww. decyzją z dnia [...] organ I instancji po rozpatrzeniu wniosku P. W. orzekł o odmowie umorzenia kwoty należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego na rzecz L. W. i D. W. w okresie od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 30 września 2014 r. oraz w okresie od dnia 1 października 2015 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. w wysokości 28.422,73 zł wraz z ustawowymi odsetkami naliczonymi na dzień wydania decyzji w wysokości 9.911,88 zł oraz kosztami upomnień w wysokości 8,80 zł, co łącznie stanowi kwotę 38.343,41 zł.

W odwołaniu od powyższej decyzji P. W. podniósł, że organ I instancji całkowicie pominął przesłanki wynikające z przepisu art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r. poz. 489 ze zm.), uznając, iż w zaistniałym stanie faktycznym nie ma podstaw do umorzenia powstałych zaległości. W ocenie odwołującego się organ pominął przede wszystkim okoliczność, że jest on chory na schizofrenię urojeniową, co powinno być główną przesłanką do umorzenia ww. kwot, uwzględniając przy tym jego trudną sytuację osobistą i materialną. W ocenie odwołującego się organ I instancji dokonał całkowicie dowolnej oceny materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie. Z tych względów P. W. wniósł o uchylenie decyzji organu I instancji i orzeczenie co do istoty sprawy.