Wyrok WSA w Krakowie z dnia 10 kwietnia 2018 r., sygn. I SA/Kr 26/18

Prawidłowa wykładnia przepisu art. 70c o.p. winna prowadzić do wniosku, że zawiadomienie, o którym mowa w tym przepisie jest czynnością wykonywaną poza postępowaniem. Pismo zawierające takie zawiadomienie nie jest zaś pismem procesowym doręczanym w toku i ramach toczącego się postępowania.

Teza od Redakcji

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia: WSA Wiesław Kuśnierz Sędziowie: WSA Waldemar Michaldo (spr.) WSA Jarosław Wiśniewski Protokolant: Tomasz Famulski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 kwietnia 2018 r. sprawy ze skargi M. P. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K. z dnia 13 listopada 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za IV kwartał 2010 r. - skargę oddala -

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 24 marca 2017 r. nr [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego w N. S. określił M. P. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za IV kwartał 2010r. w kwocie 70.363 zł. Z uzasadnienia tej decyzji wynika, iż dokonane przez stronę rozliczenie podatku VAT za ten kwartał wymagało weryfikacji z uwagi na zawyżenie podatku naliczonego na kwotę 61.776 zł, z tytułu odliczenia podatku naliczonego z 9 faktur, na których jako wystawca figuruje firma W. Z. mających dokumentować zakup przez M. P. paliwa - oleju napędowego, a uznanych przez organ I instancji za nieodzwierciedlające rzeczywistych transakcji - w związku z czym naruszony został art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.

W odwołaniu od powyższej decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w N. S. M. P. wniósł o jej uchylenie z uwagi na naruszenie przepisów postępowania podatkowego oraz prawa materialnego, co w konsekwencji doprowadziło do ustalenia stanu faktycznego niezgodnego z rzeczywistością oraz błędnej subsumpcji tak ustalonego stanu faktycznego. W uzasadnieniu odwołujący w pierwszej kolejności podniósł, że decyzja organu I instancji została wydana i doręczona po upływie pięcioletniego okresu przedawnienia. Podkreślił, że prawidłowo umocowany w sprawie pełnomocnik nie był w żaden sposób poinformowany o istnieniu przesłanek uzasadniających przerwanie lub zawieszenie biegu terminu przedawnienia. Doprowadziło to, zdaniem autora odwołania, do absurdalności niektórych zarzutów zawartych w uzasadnieniu decyzji. Dotyczy to przede wszystkim powoływania się w uzasadnieniu decyzji na materiał dowodowy dotyczący późniejszych okresów niż okres objęty zakresem czasowym decyzji będącej przedmiotem odwołania.