Wyrok WSA w Kielcach z dnia 11 kwietnia 2018 r., sygn. II SA/Ke 155/18

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Detka, Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Armański (spr.), Sędzia WSA Dorota Chobian, Protokolant Sekretarz sądowy Joanna Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 kwietnia 2018 r. sprawy ze skargi W. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 2 lutego 2018 r. znak: [...] w przedmiocie specjalnego zasiłku celowego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r., znak: [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. po rozpatrzeniu odwołania W. S., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa utrzymało w mocy decyzję wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta K. z dnia 30 listopada 2017r. znak: [...] w przedmiocie odmowy przyznania pomocy społecznej w formie zasiłku celowego specjalnego w miesiącu wrześniu 2017r. z przeznaczeniem na dofinansowanie do: kosztów ogrzewania, aparatu słuchowego, okularów do bliży i zakupu specjalnej odzieży.

Uzasadniając decyzję Kolegium podniosło, że wnioskiem z dnia 26 września 2017 r., uzupełnionym w dniu 3 października 2017 r. (data wpływu), W. S. zwrócił się do MOPR w K. o przyznanie jakiejkolwiek pomocy (finansowej bądź rzeczowej) z przeznaczeniem m.in. na ogrzewanie, zapewnienie środków na leczenie, do aparatu słuchowego, okularów do bliży oraz zakup specjalnej odzieży pozwalającej mieszkać w nieogrzewanym lokalu. Wniosek swój uargumentował obecnie trudną sytuacją bytową. W wyniku rozpatrzenia tego wniosku samorządowy organ ds. pomocy społecznej wydał w/w decyzję z dnia 30 listopada 2017 r. stwierdzając w jej uzasadnieniu, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy potwierdza, iż wnioskodawca prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe i utrzymuje się z renty inwalidzkiej wypłacanej przez ZUS w kwocie 1.491,65 zł. Dochód ten przekracza kwotę kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej określoną w art. 8 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, która wynosi 634,00 zł. Z uwagi na powyższe wniosek strony mógł zostać rozpatrzony wyłącznie w oparciu o przepis art. 41 ustawy o pomocy społecznej, tj. w zakresie zasiłku celowego specjalnego. Zdaniem organu I instancji sytuacji strony nie można jednak uznać za szczególnie uzasadniony przypadek uzasadniający przyznanie pomocy w myśl powołanego przepisu. Odwołanie od powyższej decyzji złożył W. S., a na skutek jego rozpatrzenia organ odwoławczy stwierdził, że odwołujący się nie spełnia wymagań wynikających z przepisu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, który określa kryteria dochodowe kwalifikujące do bezzwrotnych świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej, w tym zasiłków celowych przyznawanych na podstawie art. 39 ust. 1 i 2 tej ustawy. W związku z tym organ pierwszej instancji ocenił sytuację strony pod kątem możliwości przyznania specjalnego zasiłku celowego w oparciu o treść art. 41 ustawy. Przypadek powodujący przyznanie świadczenia na tej podstawie nie może należeć do przypadków zwykłych, powszechnych, zazwyczaj występujących. O tym, czy mamy do czynienia ze "szczególnie uzasadnionym przypadkiem" każdorazowo rozstrzyga organ orzekający w sprawie, po rozważeniu wszystkich istotnych okoliczności, w oparciu o wszechstronnie zebrany materiał dowodowy. Materiał taki zgromadzony w tym przypadku potwierdza ponad wszelką wątpliwość, że strona prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe, utrzymuje się z renty w kwocie 1.491,65 zł miesięcznie. Jak wskazuje zainteresowany, jest on osobą niepełnosprawną w stopniu lekkim, niemniej jednak nie przedstawił do akt sprawy stosownego orzeczenia. Z treści wywiadu środowiskowego przeprowadzonego w dniu 22 listopada 2017 r. wynika, że W. S. od około miesiąca przebywa w przyczepie kampingowej znajdującej się na posesji przy ul. T. 5 w K., gdzie przeprowadzono wywiad środowiskowy. Posiada ostatni adres zameldowania w K. przy ul. T. 5 w K., gdzie zamieszkiwał wraz z synem, w budynku należącym do [...]. Z uwagi na zaległości w opłatach czynszowych właściciel budynku w 2011 r. wypowiedział umowę najemcy, którym był syn zainteresowanego. Do dnia dzisiejszego toczy się sprawa o eksmisję lokatorów w/w budynku. W. S. wyprowadził się do przyczepy kampingowej na terenie posesji z uwagi na działania Inspektoratu Nadzoru Budowlanego, który określił stan budynku jako zagrażający życiu i zdrowiu mieszkańców, oraz z uwagi na brak ogrzewania. Podczas wywiadu odnotowano również, że wnioskodawca nie wyraża chęci złożenia wniosku do Wydziału Mieszkalnictwa UM K. o przydział mieszkania z zasobów gminy, co zaproponował pracownik socjalny. Nie zgodził się również na pomoc w formie uzyskania miejsca w schronisku dla bezdomnych. W związku z tak przedstawionymi okolicznościami Rejon Opiekuńczy "[...]" postępowanie administracyjne wszczęte z wniosku z dnia 30 listopada 2017 r. wraz z całą dokumentacją przekazał zgodnie z właściwością w dniu 17 listopada 2017 r. do Działu ds. Bezdomności celem kontynuowania postępowania.