Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 11 kwietnia 2018 r., sygn. I SA/Gd 211/18

Wybór opodatkowania dochodów osiąganych z pozarolniczej działalności gospodarczej według jednolitej 19% stawki podatkowej powoduje utratę prawa do łącznego opodatkowania dochodów uzyskanych przez oboje małżonków. Z art. 9a ust. 2 u.p.d.o.f. wynika, że podatnik dokonujący wyboru opodatkowania według jednolitej 19% stawki podatkowej składa w ściśle określonym terminie oświadczenie woli naczelnikowi urzędu skarbowego i od tego momentu ma do niego zastosowanie przepis art. 30c, do czego nawiązuje art. 6 ust. 8 u.p.d.o.f., wyłączający z kolei w takim przypadku możliwość wspólnego opodatkowania małżonków. Dokonany w tym oświadczeniu wybór sposobu opodatkowania, a tym samym "stosowanie do podatnika art. 30c u.p.d.o.f." jest nieodwoływalny w trakcie roku podatkowego i jednocześnie rozciąga się na kolejne lata podatkowe, aż do prawnie skutecznej rezygnacji podatnika z dokonanego wyboru, co może nastąpić w formie i na zasadach określonych w art. 9a ust. 4 u.p.d.o.f.

Teza od Redakcji

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Rischka, Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Tomaszewska, Sędzia WSA Ewa Wojtynowska (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Dorota Pellowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 11 kwietnia 2018 r. sprawy ze skargi G. S.-R. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia 9 stycznia 2018 r., nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2015 rok oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 9 stycznia 2018 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w [...] (dalej jako "Dyrektor IAS"), działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm. - dalej jako "O.p.") oraz art. 3 ust. 1, art. 6 ust. 2 i 8, art. 9 ust. 1, art. 9a ust. 1, art. 10 ust. 1, art. 12 ust. 1, art. 22 ust. 2 pkt 1, art. 26 ust. 1 pkt 2, art. 27 ust. 1, art. 27b ust. 1, art. 45 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm. - dalej jako "u.p.d.o.f."), po rozpatrzeniu odwołania G. S.-R. (dalej jako "Skarżąca") od decyzji Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w G. (dalej jako "Naczelnik US") z dnia 10 października 2017 r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2015 r., utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.