Wyrok WSA w Warszawie z dnia 22 marca 2018 r., sygn. VI SA/Wa 2381/17

Transport

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aneta Lemiesz Sędziowie Sędzia WSA Izabela Głowacka-Klimas Asesor WSA Joanna Kruszewska-Grońska (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Jan Czarnacki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 marca 2018 r. sprawy ze skargi P. M. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] września 2017 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] września 2017 r. nr [...] Główny Inspektor Transportu Drogowego (dalej: "GITD", "organ odwoławczy", "organ II instancji"), po rozpatrzeniu odwołania od decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego (dalej: "WITD", "organ I instancji") z [...] lipca 2017 r. nr [...] o nałożeniu kary pieniężnej w wysokości 5650 zł na P. M. (dalej: "skarżący", "strona"), prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą M. P. [...] w [...], utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji. Jako podstawę prawną zaskarżonej decyzji GITD wskazał art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r., poz. 1257; dalej: "k.p.a."), art. 16 ustawy z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U z 2017 r., poz. 935), art. 4, art. 11, art. 13, art. 59 oraz art. 107 ust. 1, ust. 2 i ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o przewozie towarów niebezpiecznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1834 ze zm.; dalej: "p.t.n."), lp. 1.1 pkt 4, lp. 1.2, lp. 1.4, lp. 3.2 pkt 1, lp. 3.2 pkt 2, lp. 3.4 pkt 1 oraz lp. 2.5 załącznika do p.t.n., a także przepisy 1.4.1.1, 1.4.2.2.1 lit. c), 5.3.2.1.1, 5.4.1.1.1, 5.4.3.1, 5.4.3.4, 7.5.7.1, 8.1.2.1, 8.1.4.1, 8.1.4.3, 8.1.4.4, 8.1.4.5, 8.1.5.1, 8.1.5.2, 8.1.5.3 załącznika A i B do Umowy europejskiej dotyczącej międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR), sporządzonej w Genewie dnia 30 września 1957 r. (Dz. U. z 2017 r., poz. 1119; dalej: "umowa ADR"). Natomiast podstawę faktyczną decyzji organu odwoławczego stanowiły naruszenia polegające na: