Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 28 marca 2018 r., sygn. I SA/Po 65/18

Egzekucyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Świerczak Sędziowie Sędzia WSA Karol Pawlicki Sędzia WSA Waldemar Inerowicz (spr.) Protokolant: sekretarz sądowy Krzysztof Dzierzgowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 marca 2018 r. sprawy ze skargi [...] na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia kosztów egzekucyjnych I. uchyla zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w [...] z dnia [...] nr [...] II. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] na rzecz strony skarżącej kwotę [...] tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

W dniu 16 listopada 2016 r. A. P. (obecnie A.; dalej jako: "zobowiązana", "strona" lub "skarżąca") wystąpiła do Naczelnika Urzędu Skarbowego w L. z pismem, które zostało zakwalifikowane, jako skarga na czynność egzekucyjną polegającą na zajęciu wierzytelności z rachunku bankowego i wkładu oszczędnościowego dokonanego przez ww. organ w dniu 27 października 2016 r.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w L. postanowieniem z dnia [...] r., nr [...], oddalił powyższą skargę.

W wyniku uwzględnienia zażalenia zobowiązanej, Dyrektor Izby Skarbowej postanowieniem z dnia [...] r., nr [...], uchylił zaskarżone postanowienie w całości i przekazał sprawę organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia.

W toku ponownego rozpoznania sprawy, strona wyjaśniła, że jej pismo z dnia 16 listopada 2016 r. stanowiło wniosek o umorzenie kosztów egzekucyjnych powstałych w związku ze skarżonymi czynnościami organu egzekucyjnego dokonanymi w trakcie postępowania egzekucyjnego prowadzonego względem niej na podstawie tytułu wykonawczego z dnia 29 września 2016 r., nr [...], obejmującego należność z tytułu podatku od towarów i usług za październik 2015 r. W argumentacji tego wniosku zobowiązana wskazała, że dochodzona ww. tytułem zaległość powstała na skutek jej błędu, co do zakwalifikowania sprzedaży nieruchomości i przyjęcia, iż sprzedaż nieruchomości jest zwolniona z podatku od towarów i usług. W celu skorygowania błędu strona w dniu 31 sierpnia 2016 r. wystawiła faktury korygujące na rzecz kupujących (małżonków A. i A. S.) i skorygowała deklarację VAT za październik 2015 r., w której wykazała prawidłową wartość podatku należnego. Podkreśliła, że kupujący nieruchomość zobowiązali się dopłacić jej podatek VAT z tytułu zawarcia powyższej transakcji, wobec czego złożyła wniosek o rozłożenie na raty dochodzonej ww. tytułem wykonawczym zaległości podatkowej, w następujący sposób: I rata w kwocie [...]zł płatna do dnia 15.11.2016 r. i II rata w kwocie [...]zł płatna do dnia 31.11.2016 r. Wniosek o rozłożenie należności podatkowej na raty strona złożyła w Urzędzie Skarbowym w L. w dniu 5.10.2016 r. Wobec powyższego zobowiązana uznała, że wszczęcie przez organ egzekucyjny postępowania egzekucyjnego, a co za tym idzie dokonania skarżonej czynności, jest sprzeczne z art. 4 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 1201 ze zm. - w skrócie: "u.p.e.a.") i służy tylko i wyłącznie obciążeniu jej kosztami egzekucyjnymi w kwocie [...]zł, co biorąc pod uwagę jej sytuację materialną (wynagrodzenie miesięczne w kwocie [...]zł netto tytułem umowy o pracę) jest kwotą całkowicie nierealną do zapłaty.