Wyrok WSA w Krakowie z dnia 21 marca 2018 r., sygn. III SA/Kr 1144/17

Ewidencja ludności

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Michna Sędziowie WSA Janusz Kasprzycki (spr.) NSA Krystyna Kutzner Protokolant sekretarz sądowy Honorata Kuźmicka-Wełna po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 marca 2018 r. przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej M. S. sprawy ze skargi J. W. na decyzję Wojewody z dnia 21 lipca 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wymeldowania I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. zasądza od Wojewody na rzecz skarżącego J. W. kwotę 100,00 zł (słownie: sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Zaskarżoną przez J. W. (dalej skarżący) decyzją z dnia 21 lipca 2017 r. nr [...], wydaną na podstawie przepisu art. 138 § 1 pkt 2¹ ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t. jedn., Dz. U. z 2017 r., poz. 1257, zwanej dalej w skrócie - k.p.a.) w zw. z art. 35 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (t. jedn., Dz. U. z 2017 r., poz. 657, zwanej dalej ustawą o ewidencji ludności), Wojewoda uchylił decyzję Prezydenta Miasta z dnia [...] 2017 r. nr [...], orzekającą o wymeldowaniu L. W. z pobytu stałego z lokalu przy ul. S w K i orzekł o odmowie wymeldowania L. W. z pobytu stałego z lokalu przy ul. S w K.

Powyższa decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Z wnioskiem o wymeldowanie L. W. z pobytu stałego z lokalu przy ul. S w K zwrócili się: skarżący, R. W., A. G. i A. A., wszyscy reprezentowani w postępowaniu administracyjnym przez R. W. We wniosku podnieśli, że są właścicielami spornego lokalu, w którym na pobyt stały jest zameldowany także L. W. Nie posiada on jednak tytułu prawnego do tego lokalu i opuścił go w maju 2016 r. Wskazali na postanowienie Sądu Rejonowego, Wydział XII Cywilny z dnia 26 lutego 2016 r., sygn. akt [...], który nakazał L. W. wydanie spornego lokalu w terminie 6 miesięcy od uprawomocnienia się wyroku, co stało się 16 października 2016 r. Nadmienili, że wyrokiem, w maju 2016 r., L. W. został pozbawiony wolności i przebywał w zakładzie karnym odbywając bezwzględną karę pozbawienia wolności do dnia 23 października 2016 r. Twierdzą więc, że opuszczenie spornego lokalu przez L. W. wynikało ze zdarzenia spowodowanego i zawinionego przez niego. W związku z tym nie jest konieczne, ich zdaniem, wykazanie zaistnienia przesłanki dobrowolnego opuszczenia przez niego spornego lokalu. Dodali, że z lokalu tego zostały mu wydane wszystkie rzeczy osobiste.