Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 8 marca 2018 r., sygn. III SA/Gd 929/17

1. Przepisy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011 r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz. Urz. UE L 2011.304.18 ze zm.) nie definiują pojęcia „wprowadzania w błąd”, użytego w treści art. 7 tego rozporządzenia. W orzecznictwie przyjmuje się, że w zakresie tego pojęcia należy odwołać się do ustawy z dnia 23 sierpnia 2007 r. o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym.

2. Zgodnie z art. 5 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 u.p.n.p.r. praktykę rynkową uznaje się za działanie wprowadzające w błąd, jeżeli działanie to w jakikolwiek sposób powoduje lub może powodować podjęcie przez przeciętnego konsumenta decyzji dotyczącej umowy, której inaczej by nie podjął, a takim działaniem może w szczególności być rozpowszechnianie prawdziwych informacji w sposób mogący wprowadzać w błąd. Oceny tego, czy w danym przypadku zachodzi ryzyko wprowadzenia konsumenta w błąd dokonuje się kierując modelem „przeciętnego konsumenta”, tj. takiej osoby, która jest dostatecznie dobrze poinformowana oraz dostatecznie uważna i przezorna czyli wykazująca zaangażowanie (zainteresowanie) i odpowiedni stopień krytycyzmu wobec działań, których jest adresatem.

Teza od Redakcji

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bartłomiej Adamczak (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Jolanta Sudoł, Sędzia WSA Paweł Mierzejewski, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Hanna Tarnawska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 marca 2018 r. sprawy ze skargi "A" T. Z., W. M. Spółki Jawnej w G. na decyzję [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w [...] z dnia 21 września 2017 r. nr [...] w przedmiocie nakazu usunięcia naruszeń 1. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego [...] z dnia 8 sierpnia 2017 r. nr [...]; 2. umarza postępowanie administracyjne; 3. zasądza od [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w [...] na rzecz "A" T. Z., W. M. Spółki Jawnej w G. kwotę 697 (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.