Postanowienie WSA we Wrocławiu z dnia 28 lutego 2018 r., sygn. IV SAB/Wr 8/18

Odrzucenie skargi

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: asesor WSA Wojciech Śnieżyński po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. Z. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. w przedmiocie braku udzielenia odpowiedzi na wniosek z dnia 12 lipca 2017 r. postanawia: odrzucić skargę.

Uzasadnienie

Skarżący R. Z. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. w przedmiocie braku odpowiedzi na jego wniosek z dnia 12 lipca 2017 r., pomimo tego, że udzielił w dniu 12 września 2017 r. odpowiedzi na wezwanie organu z dnia 28 sierpnia 2017 r. Wyjaśnił przy tym, że wniosek dotyczył kompletności akt administracyjnych sprawy odmawiającej przyznania zasiłku celowego. Według niego, ze względu na braki w aktach sprawy, mogło dojść do wydania wyroku sądowego na podstawie zdekompletowanych akt.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W. wniosło o jej odrzucenie.

W piśmie przygotowawczym z dnia 7 lutego 2018 r. skarżący R. Z. podtrzymał dotychczasowe stanowisko, z którego wynika, że powodem złożenia skargi jest brak odpowiedzi na wniosek strony z dnia 12 lipca 2017 r., której to odpowiedzi Kolegium nie udzieliło pomimo udzielenia przez skarżącego pisemnej odpowiedzi z dnia 14 września 2017 r. na wezwanie z dnia 28 sierpnia 2017 r. Według skarżącego, dowodem potwierdzającym bezczynność w tym zakresie Kolegium jest pismo z dnia 10 stycznia 2018 r., które skarżący wysłał po otrzymaniu zawiadomienia Kolegium z dnia 18 grudnia 2017 r. o pozostawieniu podania z dnia 28 sierpnia 2017 r. bez rozpoznania. Skarżący wskazał, że zawiadomienie z dnia 18 grudnia 2017 r. dotyczyło wezwania z dnia 28 sierpnia 2017 r., na które udzielił odpowiedzi w dniu 14 września 2017 r. Kolegium podjęło więc działania po upływie trzech miesięcy od udzielenia przez skarżącego odpowiedzi na wezwanie organu. Autor skargi wyjaśnił również, że wniosek z dnia 12 lipca 2017 r. wynikał z jego bezskutecznych działań, które podjął po stwierdzeniu licznych braków w materiale dowodowym w aktach sprawy. W jego przekonaniu, wagę brakujących dowodów w aktach, które zostały przekazane do MGOPS w Ś. przez organ Gminy W., potwierdza opinia z dnia 17 czerwca 2016 r. o braku podstaw do sporządzenia skargi kasacyjnej od wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 21 stycznia 2016 r., sygn. akt IV SA/Wr 760/15. Dalej wskazał, że w sprawie zachodzi obawa, że akty prawne oraz opinia o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej zostały wydane na podstawie zdekompletowanych akt sprawy, więc z tego powodu wniesiona skarga do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka została uznana za niedopuszczalną. W ocenie skarżącego, wykonanie prawomocnej decyzji unieważnionej przez MGOPS w Ś. jest skutkiem wydania dwóch odmownych decyzji przez ten organ i może być powodem wniesienia kasacji nadzwyczajnej do Sądu Najwyższego od wyroku w sprawie o sygn. akt IV SA/Wr 760/15. Z tych też przyczyn jest konieczne wyjaśnienie kwestii wyłączonych dowodów z akt sprawy.