Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 2 lutego 2018 r., sygn. I SA/Po 1029/17

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Wolna - Kubicka Sędziowie Sędzia WSA Barbara Rennert (spr.) Sędzia WSA Waldemar Inerowicz Protokolant: sekretarz sądowy Krzysztof Dzierzgowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 02 lutego 2018 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za lipiec 2003 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] na rzecz strony skarżącej kwotę [...] tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

W dniu [...] sierpnia 2017 r. T. N. wniósł skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z [...] lipca 2017 r. nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego P. - [...] z dnia [...] października 2008 r. nr BP [...], wydaną w przedmiocie określenia skarżącemu zobowiązania w podatku od towarów i usług za lipiec 2003 r. w wysokości [...] zł.

Powyższa skarga została wywiedziona na tle stanu faktycznego sprawy, w którym w dniu [...] listopada 2006 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego P. - [...] wszczął u skarżącego postępowanie kontrolne w zakresie prawidłowości rozliczeń podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r. Poczynione ustalenia wykazały, że skarżący od [...] kwietnia 2001 r. prowadził działalność gospodarczą pod firmą [...], której przedmiotem była realizacja robót ogólnobudowlanych w zakresie rozdzielczych obiektów liniowych telekomunikacyjnych oraz usługi transportowe. Podatnik zaewidencjonował w rejestrze zakupów za lipiec 2003 r. i rozliczył w deklaracji [...] (korekta) za ten miesiąc podatek naliczony wynikający z faktury VAT nr [...] z [...] lipca 2003 r. w wysokości [...] zł, wystawionej przez [...]" M. M.. Naczelnik, postanowieniem z [...] kwietnia 2008 r. wszczął wobec skarżącego postępowanie podatkowe w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za lipiec 2003 r., w którym ustalił, że ww. faktura nie dokumentowała rzeczywistego obrotu gospodarczego, tj. że wystawca nie dokonał czynności wskazanych w tej fakturze i decyzją z [...] października 2008 r. określił skarżącemu wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za lipiec 2003 r. w kwocie [...]zł. Po rozpatrzeniu odwołania, Dyrektor Izby Skarbowej w P. decyzją z dnia [...] grudnia 2009 r. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji., stwierdzając że w toku postępowania podatkowego zostało dowiedzione, iż faktury wystawione przez firmę M. M. nie odzwierciedlają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, przez co nie mogą stanowić podstawy do obniżenia podatku należnego. Decyzję tę WSA w Poznaniu uchylił wyrokiem z 2 września 2010 r. (I SA/Po 463/10), wskazując że wydana ona została w oparciu o niepełny materiał dowodowy i rażące naruszenie norm postępowania. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 9 listopada 2011 r. (I FSK 21/11) oddalił skargę kasacyjną wywiedzioną od tego wyroku przez Dyrektora Izby Skarbowej w P..