Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 22 lutego 2018 r., sygn. II SA/Po 839/17

Planowanie przestrzenne

Dnia 22 lutego 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Batorowicz Sędziowie Sędzia WSA Barbara Drzazga (spr.) Asesor WSA Jan Szuma Protokolant st. sekr. sąd. Ewa Wąsik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 lutego 2018 roku sprawy ze skargi I. L. na uchwałę Rady Miasta z dnia [...] listopada 2014 roku Nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części obejmującej działkę nr [...], obręb Ż., arkusz mapy [...], II. zasądza od Rady Miasta na rzecz skarżącej kwotę [...]- zł ([...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Uchwałą z dnia 4 listopada 2014 r. nr [...] Rada Miasta uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego "Osiedle S. Ż." w P..

Pismem z dnia 21 lipca 2017 r. I. L., zastępowana przez zawodowego pełnomocnika, po bezskutecznym wezwaniu Rady Miasta do usunięcia naruszenia prawa w trybie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1875 ze zm.), wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na ww. uchwałę w części dotyczącej działki nr [...], arkusz mapy [...], o pow. [...] ha, położonej na os. S. Ż. [...] w P., domagając się stwierdzenia nieważności uchwały w tej części oraz zasądzenia zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych, a także przeprowadzenia dowodu z dokumentów dołączonych do skargi. Pełnomocnik skarżącej zarzucił opisane poniżej naruszenia:

1. art. 1 ust. 2 pkt 7 oraz art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 778 ze zm.; dalej: u.p.z.p.) w zw. z art. 31 ust. 3, art. 32 ust. 1 i art. 64 ust. 3 Konstytucji RP z dnia 2 kwietnia 1997 r. (t.j. Dz.U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) poprzez naruszenie zasad uchwalania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i przekroczenia tzw. władztwa planistycznego, jak również naruszenia konstytucyjnych zasad proporcjonalności, równości oraz ochrony własności,