Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 15 lutego 2018 r., sygn. II SA/Ol 42/18

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Beata Jezielska Sędziowie sędzia WSA Ewa Osipuk (spr.) sędzia WSA Piotr Chybicki Protokolant specjalista Małgorzata Krajewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 lutego 2018 r. sprawy ze skargi J. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Z przedłożonych Sądowi akt administracyjnych wynika, że wnioskiem z dnia 22 lutego 2017 r., "[...]" (dalej jako: "skarżąca"), zwróciła się do Prezydenta "[...]" (dalej jako: "organ pierwszej instancji"), o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad mężem "[...]". We wniosku skarżąca podała, że ma ustalone prawo do zasiłku dla opiekuna na męża.

Decyzją z dnia 27 marca 2017 r., organ pierwszej instancji odmówił przyznania wnioskowanego świadczenia z uwagi na niespełnienie warunku określonego w art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 203 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1952), zgodnie z którym świadczenie to przysługuje, jeżeli niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała nie później niż do ukończenia 18 roku życia lub w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej, jednak nie później niż do ukończenia 25 roku życia.

W wyniku rozpatrzenia odwołania strony od powyższej decyzji, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w "[...]" (dalej jako: "Kolegium" lub "organ odwoławczy"), decyzją z dnia 8 sierpnia 2017 r., uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i przekazało sprawę organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia. Wskazało w uzasadnieniu decyzji na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r., sygn. akt K 38/13, z którego wynika, że art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych, jako niekonstytucyjny, nie może stanowić podstawy odmowy ustalenia prawa do świadczenia pielęgnacyjnego. Zaznaczyło, że zaszła inna negatywna przesłanka ustalenia prawa do tego świadczenia, tj. strona jest uprawniona do zasiłku dla opiekuna, co wyłącza możliwość przyznania jej świadczenia pielęgnacyjnego. Kolegium stwierdziło, że skoro w odwołaniu skarżąca podała, że chce dokonać wyboru między zasiłkiem dla opiekuna a świadczeniem pielęgnacyjnym, organ pierwszej instancji winien wstrzymać się z merytorycznym załatwieniem wniosku w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego do czasu uchylenia na wniosek strony decyzji przyznającej zasiłek dla opiekuna. W związku z tym, winien uzyskać od strony jednoznaczne stanowisko, czy wnosi o uchylenie decyzji przyznającej zasiłek dla opiekuna.