Postanowienie WSA we Wrocławiu z dnia 11 stycznia 2018 r., sygn. IV SA/Wr 1/18

Odrzucenie skargi

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ireneusz Dukiel po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi I.W. na pisemną propozycję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie określenia warunków zatrudnienia postanawia: odrzucić skargę.

Uzasadnienie

I. W. (zwana dalej stroną skarżącą) wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na złożoną jej przez Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. (zwanego dalej organem lub w skrócie Dyrektorem IAS) pisemną propozycję z dnia 22 maja 2017 r., nr [...], określającą nowe warunki zatrudnienia w ramach korpusu służby cywilnej w Izbie Administracji Skarbowej we W., kwalifikując ją jako czynność lub akt z zakresu administracji publicznej, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. jedn. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm., zwanej dalej u.p.p.s.a.). Strona skarżąca wnosząc o uchylenie zaskarżonego aktu lub czynności zarzuciła złożonej jej propozycji nieważność i bezprawność z uwagi na naruszenie przepisów art. 165 ust. 3 i ust. 7 oraz art. 170 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. przepisy wprowadzające ustawę o Krajową Administrację Skarbową (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm., dalej jako ustawa wprowadzająca KAS lub w skrócie u.p.w.u.K.A.S.) oraz art. 179 i art. 180 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz.1947 ze zm., dalej jako ustawa KAS lub w skrócie u.K.A.S.) poprzez błędną wykładnię tych przepisów i faktyczne zwolnienie jej ze służby, pomimo braku zaistnienia wskazanych tam przesłanek. Strona skarżąca zarzucił ponadto niekonstytucyjność zaskarżonego aktu/czynności poprzez niezgodność z art. 2, art. 7, art. 32 ust. 1 oraz art. 60 Konstytucji RP.