Orzeczenie
Postanowienie WSA w Warszawie z dnia 11 stycznia 2018 r., sygn. II SA/Wa 1834/17
Odrzucenie skargi
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Dąbrowska po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi P. D. na pismo Szefa Krajowej Administracji Skarbowej z dnia [...] września 2017 r. nr [...] w przedmiocie odpowiedzi na zażalenie postanawia odrzucić skargę.
Uzasadnienie
W piśmie z dnia 22 sierpnia 2017 r. P. D. (zwany dalej skarżącym), na podstawie art. 37 § 1 K.p.a., wniósł do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej zażalenie na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w O. w związku z brakiem złożenia propozycji służby.
Szef Krajowej Administracji Skarbowej pismem z dnia [...] września 2017 r. nr [...] udzielił skarżącemu odpowiedzi na ww. zażalenie, wskazując, że skarżący otrzymał propozycję zatrudnienia w Izbie Administracji Skarbowej w O. Powołując treść art. 165 ust. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. poz. 1948, z późn. zm.), organ wyjaśnił, że w jego ocenie brzmienie powołanego wyżej przepisu wskazuje, iż ustawodawca pozostawił kierownikom jednostek organizacyjnych autonomiczne prawo w zakresie rodzaju propozycji, jaka jest składana pracownikom i funkcjonariuszom tej jednostki (tj. zatrudnienie na podstawie umowy o pracę albo propozycja pełnienia służby) lub jej braku w stosunku do poszczególnych funkcjonariuszy/pracowników. Dyrektorzy mieli w tym zakresie pełną swobodę działania tak, aby móc dostosować kadrę Krajowej Administracji Skarbowej do potrzeb organizacyjnych nadzorowanych jednostek.