Wyrok WSA w Warszawie z dnia 22 stycznia 2018 r., sygn. VII SA/Wa 545/17

Zabytki

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Tomasz Stawecki (spr.), Sędziowie sędzia WSA Jolanta Augustyniak-Pęczkowska, sędzia WSA Ewa Machlejd, Protokolant sekr. sąd. Katarzyna Dawejnis, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 stycznia 2018 r. sprawy ze skargi L K na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] stycznia 2017 r. znak [...], [...] w przedmiocie wpisu do rejestru zabytków oddala skargę

Uzasadnienie

1. Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego decyzją z [...] stycznia 2017 r., znaki: [...] i [...], po rozpatrzeniu odwołania L. K., zwanej dalej również "skarżącą", utrzymał w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w [...] z [...] grudnia 2015 r., znaki:

[...] oraz [...] w sprawie wpisania obiektu do rejestru zabytków nieruchomych województwa [...] pod numerem [...].

Zaskarżona decyzja została wydana w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych.

2. Park w [...] (gmina [...], powiat [...]) decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w [...] nr [...] z [...] grudnia 1966 r. wpisany został do rejestru zabytków nieruchomych pod numerem [...]. Zgodnie z treścią tej decyzji granice wpisu do rejestru obejmują całość założenia parkowego na obszarze 186 ha, a wydzielają je od zachodu droga państwowa, od północy drzewostan Nadleśnictwa [...], od wschodu zbiornik wody [...], natomiast od południa grunty Instytutu Doświadczalnego Sadownictwa.

W dniu [...] marca 2015 r. [...]Wojewódzki Konserwator Zabytków wydał decyzję w sprawie wpisu do rejestru [...] przestrzennego założenia o charakterze wiejskim w [...], składającego się z mieszkalnej i gospodarczej zabudowy folwarku, zieleni komponowanej wewnątrz zabudowy folwarku oraz południowej części parku.

Od ww. decyzji wniesione zostały odwołania do Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, który decyzją z [...] lipca 2015 r., znak: [...], uchylił zaskarżone rozstrzygnięcie i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji. Uchylona decyzja rodziła wątpliwości, co do przedmiotu i zakresu ochrony prawnej wynikającej z wpisu do rejestru zabytków, niespójności części tekstowej z załącznikiem graficznym oraz niezgodności z formą i zasadami wskazanymi w art. 107 k.p.a. W zaleceniach organ nadzorczy wskazał, że rozpatrując sprawę ponownie organ pierwszej instancji powinien precyzyjnie określić przedmiot ochrony, wykazać jego wartość zabytkową oraz w dostateczny sposób uzasadnić nadanie decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności.