Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 11 stycznia 2018 r., sygn. II SA/Ol 802/17

Ewidencja ludności

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marzenna Glabas Sędziowie sędzia WSA Adam Matuszak (spr.) sędzia WSA Piotr Chybicki Protokolant specjalista Małgorzata Krajewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 stycznia 2018 r. sprawy ze skargi M. J. na decyzję Wojewody z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie wymeldowania oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z 27 czerwca 2017 r., wydaną po rozpatrzeniu wniosku złożonego przez "[...]", współwłaścicielkę nieruchomości "[...]", Wójt Gminy "[...]" orzekł o wymeldowaniu byłego męża "[...]" z pobytu stałego pod tym adresem. Podstawę prawną rozstrzygnięcia stanowił art. 35 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności.

W uzasadnieniu decyzji organ wyjaśnił przesłanki wymeldowania oraz zrelacjonował treść zgromadzonych w sprawie dowodów i materiałów. Wskazał, że "[...]" nie zamieszkuje w budynku mieszkalnym "[...]" od sierpnia 2015 r., kiedy to dobrowolnie opuścił miejsce pobytu stałego zabierając wszystkie swoje rzeczy osobiste. Nie posiada kluczy do mieszkania i nie ponosi kosztów jego utrzymania. Rzeczy strony znalezione podczas oględzin pomieszczeń piwnicznych miały na celu stworzenie pozoru zamieszkiwania. Wymieniony przebywa w miejscu zameldowania tylko w związku z przyjazdami do prowadzonego warsztatu samochodowego. Faktycznie zaś mieszka w "[...]" wraz ze swoją obecną żoną i tam założył nowe centrum życiowe. Prowadzenie działalności gospodarczej na terenie posesji przy "[...]" nie ma znaczenia dla wyniku sprawy meldunkowej, ponieważ celem ewidencji ludności jest rejestracja faktycznego pobytu osób. Wymeldowanie z pobytu stałego nie stoi na przeszkodzie dalszemu wykonywaniu działalności w dotychczasowym miejscu.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył "[...]", wnosząc o jej uchylenie w całości. Wskazał, że decyzja ta jest niezgodna z prawem i stanem faktycznym. Została wydana głównie w oparciu o kłamliwe oświadczenia jego byłej żony. Nieruchomość odziedziczył po rodzicach i tam spędził całe swoje życie. Miejsca tego nie opuścił i nie opuści, ponieważ ma ono dla niego wartość emocjonalną. Został wyrzucony przez byłą żonę z część głównej budynku a nie z nieruchomości. Część jego rzeczy żona spakowała w dwie torby i wyrzuciła na zewnątrz. W dniu 23 sierpnia 2015 r. poprosił o interwencję Policji, ponieważ żona wymieniła zamki w drzwiach i odmówiła wpuszczenia skarżącego do domu. Wobec tego zajął trzy pomieszczenia na niższej kondygnacji budynku z odrębnym wejściem. Pod jego nieobecność zamurowano dojście do pomieszczenia z trzonem kuchennym, bieżącą wodą i kanalizacją. Pozostały mu do użytkowania dwa pomieszczenia. Żona i syn na każdym kroku utrudniają mu życie, co potwierdzają dokonywane przez niego zgłoszenia na Policji. Skarżący uważa, że jego pobyt na przedmiotowej nieruchomości nie jest związany tylko z prowadzeniem działalności gospodarczej. Głównej części budynku nie opuścił z własnej woli, tylko został bezprawnie pozbawiony dostępu poprzez wymianę zamków w drzwiach. Kilkakrotnie prosił byłą żonę o udostępnienie jednego pokoju i łazienki, ale odmawiała. Nieprawdą jest, że w głównej części domu nie ma jego rzeczy. Pozostały tam jego bardzo osobiste rzeczy, w tym ważne dokumenty, przedmioty wspólnie użytkowane oraz części samochodowe. Podkreślił, że jest uprawniony do przebywania na przedmiotowej nieruchomości i czyni wszystko na drodze sądowej, aby w jednoznaczny sposób określić zasady podziału i użytkowania nieruchomości. Nie ma zamiaru urządzać swojego centrum życiowego w innym miejscu.