Wyrok WSA w Łodzi z dnia 24 stycznia 2018 r., sygn. III SA/Łd 1077/17

Ewidencja ludności

 

Dnia 24 stycznia 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Łuczyńska (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Janusz Nowacki, Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski, , Protokolant Referent- stażysta Aneta Lubasińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 stycznia 2018 roku sprawy ze skargi P. W. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] nr [...] Wojewoda [...], na podstawie art. 35 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (t. j. Dz. U. z 2017 r. poz. 657) w związku z art. 138. § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1257), po rozpatrzeniu odwołania P. W. od decyzji Wójta Gminy Ż. nr [...] z dnia [...] orzekającej o wymeldowaniu P. W. z pobytu stałego w posesji nr 61 położonej w miejscowości C., utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Jak wynika z akt sprawy, w dniu 12 maja 2017 r. do Urzędu Gminy w Ż. wpłynął wniosek A. W. w sprawie wymeldowania jej męża P. W. z pobytu stałego.

W wyniku przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego, Wójt Gminy Ż. w dniu [...] orzekł o wymeldowaniu skarżącego. W uzasadnieniu organ przedstawił ustalony w sprawie stan faktyczny oraz dokonał oceny zebranego materiału dowodowego pod kątem spełnienia przez P. W. ustawowej przesłanki, koniecznej do wymeldowania, tj. przesłanki opuszczenia miejsca pobytu stałego bez wymeldowania się. Z oceny tej wynika, że spełnienie powyższej przesłanki nie budziło wątpliwości organu.

W odwołaniu skarżący zarzucił:

1. błędy w ustaleniach faktycznych, a polegające na ustaleniu, iż opuścił dom nr 61 w C. dobrowolnie, podczas gdy był do tego zmuszony z uwagi na naganne zachowanie się teścia, a przez to doszło do naruszenie art. 35 ustawy o ewidencji ludności z dnia 24 września 2010 r., poprzez jego błędne zastosowanie i uznanie, iż ma on zastosowanie do sytuacji w jakiej się znalazł;