Wyrok WSA w Lublinie z dnia 30 stycznia 2018 r., sygn. III SA/Lu 313/17

Środki unijne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Tchórzewska, Sędziowie Sędzia WSA Jerzy Drwal (sprawozdawca), Sędzia WSA Robert Hałabis, Protokolant Referent stażysta Marcin Ścibor, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 16 stycznia 2018 sprawy ze skargi Gminy T. na decyzję Zarządu Województwa z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu środków europejskich stanowiących dofinansowanie udzielone na realizację projektu oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] czerwca 201 r., nr [...] Inne w L. - po rozpatrzeniu wniosku G. T. o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją z dnia [...] lutego 2017r., nr [...] - określono kwotę środków przypadających do zwrotu [...] zł wraz z odsetkami.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji oraz z akt sprawy wynikało, że zwrot dotyczy dofinansowania w części, w jakiej służyło ono pokryciu wydatków strony stanowiących podatek VAT od wydatków inwestycyjnych poniesionych w trakcie realizacji projektu pt. "[...]".

Organ argumentował, że w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR), zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 1080/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 r., nie jest kwalifikowany do wsparcia podlegający zwrotowi podatek od towarów i usług. Zapłacony podatek od towarów i usług może być uznany za kwalifikowalny tylko i wyłącznie wówczas, gdy beneficjent nie ma prawnej możliwości odzyskania podatku VAT (pomniejszenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego lub ubiegania się o zwrot VAT). Chodzi w tym wypadku o potencjalną prawną możliwość odzyskania podatku VAT. Strona we wniosku o dofinansowanie oświadczyła, że nie może odzyskać w żaden sposób poniesionego kosztu podatku VAT jednocześnie wskazując, iż infrastruktura powstała w wyniku realizacji projektu zostanie wniesiona aportem do gminnej spółki E. Sp. z o.o. Na etapie weryfikacji wniosku o płatność organ powziął wątpliwość co do kwalifikowalności wydatku związanego z podatkiem od towarów i usług w związku z planowanym wniesieniem powstałej infrastruktury jako aport do ww. spółki.