Wyrok WSA w Lublinie z dnia 18 stycznia 2018 r., sygn. III SA/Lu 360/17

Transport

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Grymuza, Sędziowie Sędzia WSA Jerzy Drwal (sprawozdawca), Sędzia WSA Iwona Tchórzewska, Protokolant Starszy asystent sędziego Małgorzata Olejowska, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 18 stycznia 2018 r. sprawy ze skargi S. L. w L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] lipca 2017 r. nr [...] w przedmiocie zezwolenia na wykonywanie regularnych przewozów osób w krajowym transporcie drogowym oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] lipca 2017 r., nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Marszałka Województwa L. z dnia [...] czerwca 2017 r. znak [...] zezwalającą M. S. na wykonywanie regularnych przewozów osób w krajowym transporcie drogowym w ramach linii regularnej: K. - W..

Z akt sprawy wynikało, iż wnioskiem z dnia 20 czerwca 2012 r. M. S. wystąpiła o wydanie zezwolenia na wykonywanie regularnych przewozów osób w krajowym transporcie drogowym na linii komunikacyjnej K.-W.. Decyzją Marszałka Województwa L. z dnia [...] listopada 2013 r. odmówiono wydania zezwolenia z uwagi na to, iż w świetle art. 22a ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o transporcie drogowym, projektowana linia regularna stanowiłaby zagrożenie dla już istniejących linii regularnych. Decyzją znak [...] z dnia [...] lutego 2014 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy powyższą decyzję organu z dnia 12 listopada 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 9 października 2014 r. sygn. akt III SA/Lu 416/14 oddalił skargę na ww. decyzję SKO w L.. Wyrokiem z dnia 1 grudnia 2016 r. sygn. akt II GSK 486/15 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok WSA w Lublinie, decyzję SKO w L. oraz decyzję organu I instancji. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, w sprawie dokonano wadliwej wykładni art. 22a ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o transporcie drogowym. Pominięto bowiem fakt, że tylko niszcząca konkurencja stanowi zagrożenie dla istniejących już linii regularnych.