Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 6 grudnia 2017 r., sygn. I SA/Po 803/17

Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Nikodem Sędziowie Sędzia WSA Karol Pawlicki (spr.) Sędzia WSA Barbara Rennert po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 06 grudnia 2017 r. sprawy ze skargi [...] na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji oddala skargę

Uzasadnienie

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w P. decyzją z dnia [...] kwietnia 2016 r. nr [...] określił D. K. w podatku od towarów i usług:

- nadwyżkę podatku należnego nad naliczonym, podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego za miesiące: styczeń 2012 r. w kwocie [...]zł, kwiecień 2012 r. w kwocie [...]zł oraz maj 2012 r. w kwocie [...]zł,

- nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym, do zwrotu na rachunek bankowy wskazany przez podatnika za miesiące: luty 2012 r. w kwocie [...]zł, wrzesień 2012 r. w kwocie [...]zł, październik 2012 r. w kwocie [...]zł, listopad 2012 r. w kwocie [...]zł, styczeń 2013 r. w kwocie [...]zł oraz luty 2013 r. w kwocie [...]zł. W wyniku wydania przedmiotowej decyzji powstała zaległość podatkowa za ww. okresy w łącznej kwocie [...]zł.

Od powyższej decyzji strona złożyła odwołanie. Na dzień wydania niniejszego postanowienia postępowanie odwoławcze nie zostało zakończone.

Postanowieniem z dnia [...] października 2016 r. nr [...] Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w K., na podstawie art. 239b §1 pkt 3, § 2 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r - Ordynacja Podatkowa (t. j.: Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm. - dalej: "O.p.") nadał powyższej decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w P. z dnia [...] kwietnia 2016 r. rygor natychmiastowej wykonalności.

Dyrektor Izby Skarbowej w P., po rozpatrzeniu zażalenia z dnia [...] listopada 2016 r., postanowieniem z dnia [...] stycznia 2017 r. nr [...], uchylił w całości powyższe postanowienie i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia, gdyż przedstawiony materiał nie był wystarczający, aby uznać ziszczenie się przesłanki, o której mowa w art. 239b § 1 pkt 3 O.p.