Wyrok WSA w Łodzi z dnia 19 grudnia 2017 r., sygn. III SA/Łd 953/17

Inne

Dnia 19 grudnia 2017 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Nowacki, Sędziowie Sędzia NSA Teresa Rutkowska, Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski (spr.), , Protokolant Referent- stażysta Aneta Lubasińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 grudnia 2017 roku sprawy ze skargi T. Ł. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] [...] w przedmiocie nałożenia kary porządkowej 1. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Naczelnika [...] Urzędu Celno - Skarbowego w Ł. z dnia [...] znak: [...]; 2. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Ł. na rzecz skarżącego T. Ł. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2017 r., wydanym na podstawie art. 216, art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239 o.p., Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Ł. utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika [...] Urzędu Celno-Skarbowego w Ł. z dnia [...] czerwca 2017 r. nakładające na T.Ł. Prezesa Zarządu A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością karę porządkową w kwocie 1 000,00 zł.

W uzasadnieniu organ II instancji przedstawiając stan faktyczny i prawny sprawy podniósł, że postanowienie Naczelnika [...] Urzędu Celno-Skarbowego w Ł. z dnia [...] czerwca 2017 r. zostało wydane w związku z niezłożeniem przez skarżącego pisemnych wyjaśnień w charakterze świadka w ramach postępowania prowadzonego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej wobec A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w związku z urządzaniem przez ten podmiot gier na automatach poza kasynem gry.

W zażaleniu na to postanowienie skarżący wniósł o jego uchylenie z uwagi na naruszenie przez organ I instancji art. 155 § 1 oraz art. 262 § 1 o.p. poprzez ich błędną wykładnię i nieprawidłowe zastosowanie polegające na ukaraniu skarżącego, jako prezesa zarządu spółki A, karą porządkową w związku z nieudzieleniem pisemnych wyjaśnień w charakterze świadka na pytania skierowane przez organ I instancji w wezwaniu z dnia 25 maja 2017 r. W ocenie skarżącego ogólnikowe określenie celu wezwania "jest to niezbędne dla wyjaśnienia stanu faktycznego lub rozstrzygnięcia sprawy" nie może być uznane za poprawne bez konkretyzacji tego pojęcia w danej sprawie. Jednocześnie art. 196 § 1 o.p. daje skarżącemu prawo odmowy odpowiedzi na pytania objęte żądaniem organu.