Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 1 grudnia 2017 r., sygn. II SA/Bd 412/17

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jerzy Bortkiewicz (spr.) Sędziowie sędzia WSA Elżbieta Piechowiak sędzia WSA Anna Klotz Protokolant starszy sekretarz sądowy Dominika Znaniecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 grudnia 2017 r. sprawy ze skargi S. K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] (obecnie Dyrektora Izby Skarbowej) z dnia [...] stycznia 2017 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automatach poza kasynem gry oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] września 2015 r., nr [...] Naczelnik Urzędu Celnego działając na podstawie art. 207 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) w związku z art. 91 oraz 89 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2, art. 90 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz.U. z 2015 r., poz. 612), wymierzył S. K. (zwanemu dalej "skarżącym"), karę pieniężną w wysokości 24.000 zł z tytułu urządzania gier na automatach do gier A. nr [...] oraz A. nr [...], poza kasynem gry.

W uzasadnieniu decyzji orzekający organ podniósł, iż podstawę do wszczęcia postępowania podatkowego stanowił protokół kontroli nr [...] z dnia [...].06.2015 r. przeprowadzonej przez funkcjonariuszy celnych Referatu Dozoru Urzędu Celnego w zakresie prawidłowości urządzania i prowadzenia gier hazardowych, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych.

W wyniku powyższej kontroli ustalono, że w dniu [...].06.2015 r. w B. w lokalu przy ul. C. [...], znajdowały się urządzenia do gier o nazwie A. nr [...] oraz A. nr [...], podłączone do sieci prądu elektrycznego i gotowe do gry.

Z analizowanego protokołu zdaniem organu I instancji wynikało, że zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 32 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej (Dz.U. z 2013 r., poz. 1404 z późn. zm.) funkcjonariusze celni Referatu Dozoru Urzędu Celnego przeprowadzili eksperyment w drodze odtworzenia możliwości gier na urządzeniach o nazwie A. nr [...] oraz A. nr [...]. W wyniku eksperymentu stwierdzono, że aktywność grającego na ww. urządzeniach sprowadzała się jedynie do ich uruchomienia, uwarunkowanego wcześniejszym uiszczeniem opłat za gry poprzez zakredytowanie urządzeń za pomocą wbudowanych w nie akceptorów banknotów lub monet, których wartość przeliczana była na punkty kredytowe, niezbędne do rozgrywania gier.