Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 23 listopada 2017 r., sygn. I SA/Po 949/17

Podatek od nieruchomości; Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Kucznerowicz Sędziowie Sędzia WSA Aleksandra Kiersnowska-Tylewicz (spr.) Asesor WSA Maria Grzymisławska-Cybulska Protokolant: sekretarz sądowy Agata Pasternak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 listopada 2017 r. sprawy ze skargi [...] sp. z o.o. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] r. nr: [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2007 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Burmistrza [...] z dnia [...] r., nr [...]; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz [...] kwotę [...] zł ( słownie [...] złotych 00/100 ) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wójt Gminy O. - wydaną w wyniku ponownego rozpoznania sprawy - decyzją z dnia 23 października 2013 r., nr [...] określił X. sp. z o.o. (dalej zwanej również spółką lub skarżącą) wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2007 r. na kwotę [...]zł.

Pismem z dnia 27 grudnia 2012 r. spółka wiosła korektę deklaracji na podatek od nieruchomości za 2007 r. W korekcie zmniejszono podstawę opodatkowania budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. W ocenie skarżącej pierwotnie niesłusznie zadeklarowano do opodatkowania urządzenia niestanowiące budowli, tj. kontenerowe stacje redukcyjno-pomiarowe oraz punkty pomiarowe, punkty redukcyjno-pomiarowe, urządzenia techniczne i pomiarowe. Przedłożone przez skarżącą opinie uznano za opinie prywatne, nie zaś za opinie biegłych. W ocenie organu I instancji cała sieć gazowa wraz z kontenerowymi stacjami redukcyjno-pomiarowymi, punktami pomiarowymi, redukcyjno-pomiarowymi oraz urządzeniami technicznymi i pomiarowymi stanowi całość techniczno-użytkową w związku z czym należy uznać ją w całości za budowlę podlegającą opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Uzasadniając swoje stanowisko Wójt Gminy O. powołał się m.in. na postanowienia art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. nr 95, poz. 613 ze zm. - dalej w skrócie: "u.p.o.l."), art. 3 pkt 3 i 3a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. nr 156, poz. 1118 ze zm. - dalej w skrócie: "P.b."). Na gruncie ostatnio powołanego aktu gazociąg stanowi obiekt liniowy będący budowlą. Powołano się również na interpretację Departamentu Podatków Lokalnych w Ministerstwie Finansów stwierdzającą, że definicja obiektu liniowego wymienia gazociąg jako obiekt budowlany "w całości" nie wyłączając żadnych jego elementów, w odróżnieniu od kanalizacji kablowej, gdzie z pojęcia obiektu budowlanego wyłączono położone tam kable. Powołano się również na definicję sieci gazowej z rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 30 lipca 2001 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać sieci gazowe (Dz. U. nr 97, poz. 1055 - dalej w skrócie: "rozporządzenie MG"). Wyjaśniono, że zgodnie z art. 47 Kodeksu cywilnego, częścią składową rzeczy jest wszystko co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. O tym, czy określone elementy stanowią części składowe jednej rzeczy złożonej, rozstrzyga obiektywna ocena gospodarczego znaczenia istniejącego między nimi fizycznego i funkcjonalnego powiązania. Jeśli są one powiązane fizycznie i funkcjonalnie, tak że tworzą razem gospodarczą całość, stanowią części składowe jednej rzeczy złożonej, choćby całość ta dała się technicznie łatwo zdemontować. Budowlą na potrzeby opodatkowania podatkiem od nieruchomości jest wiec obiekt budowlany stanowiący całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami, niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury. Całość techniczno-użytkowa dotyczy wszystkich składników budowli, które są ze sobą powiązane po to, aby budowla mogła być wykorzystywana do prowadzenia określonej działalności gospodarczej, w tym przypadku do przesyłania i dystrybucji paliw gazowych. Wymienione przez spółkę elementy takie jak: kontenerowe stacje redukcyjno-pomiarowe oraz punkty pomiarowe, punkty redukcyjno-pomiarowe, urządzenia techniczne i pomiarowe stanowią nierozerwalną część budowli jaką jest sieć gazowa. Nie ma także znaczenia czy do wytworzenia lub zamontowania kontenerowych stacji redukcyjno-pomiarowych konieczne są roboty budowlane i czy odbywają się na podstawie uzyskanego pozwolenia na budowę czy zgłoszenia wykonania robót budowlanych. Nie jest istotna także okoliczność braku ich trwałego połączenia z gruntem, czy możliwość wymiany urządzeń. Przepisy prawa nie określają takich wymogów. Stwierdzono również, że rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. nr 112, poz. 1316 ze zm. - dalej w skrócie: "rozporządzenie PKOB"), jak też rozporządzenie Rady Ministrów dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. nr 242, poz. 1622 - dalej w skrócie: "rozporządzenie KŚT") nie mogą przesądzać o uznaniu danego obiektu za obiekt budowlany czy urządzenie budowlane w rozumieniu prawa budowlanego, a tym samym decydować o jego opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. W toku prowadzonego postępowania wywiązując się z zaleceń zawartych w decyzji SKO w K. z dnia 31 lipca 2013 r., nr [...] powołano również biegłego, którzy w sporządzonej opinii wskazał m.in., że urządzenia techniczne, stacje gazowe i punkty redukcyjno-pomiarowe gazu, niezależnie od ich usytuowania, stanowią elementy składowe sieci gazowej, są budowlami, podlegającymi jak budowla opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Nie ma przy tym znaczenia czy do wytworzenia lub zamontowania urządzeń konieczne są roboty budowlane, i czy odbywają się na podstawie uzyskanego pozwolenia na budowę, czy zgłoszenia wykonania robót budowlanych.