Wyrok WSA w Opolu z dnia 9 listopada 2017 r., sygn. II SA/Op 341/17

Administracyjne postępowanie; Nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Janowska Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Krupiński Sędzia WSA Daria Sachanbińska - spr. Protokolant St. inspektor sądowy Katarzyna Stec po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 listopada 2017 r. sprawy ze skargi A S.A. z siedzibą w [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 5 grudnia 2016 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego w sprawie nabycia prawa użytkowania nieruchomości 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu na rzecz A S.A. z siedzibą w [...] kwotę 697 (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Na wniosek B, decyzją z dnia 22 lipca 2015 r., nr [...], Kierownik Referatu Gospodarki Nieruchomościami, działający z upoważnienia Starosty Prudnickiego, stwierdził nabycie przez ww. B prawa użytkowania nieruchomości położonej w [...], obejmującej działki nr a, nr b i nr c, k.m. [...], o łącznej powierzchni 3,1398 ha, stanowiącej własność Skarbu Państwa i pozostającej do dnia 5 grudnia 2089 r. w użytkowaniu wieczystym A Spółka Akcyjna z siedzibą w [...] (dalej zwana Spółką lub skarżącą). Decyzja wydana została na podstawie art. 76 ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 13 grudnia 2013 r. o rodzinnych ogrodach działkowych (Dz. U. z 2014 r. poz. 40), zwanej dalej w skrócie u.r.o.d., oraz art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2015 r. poz. 782, z późn. zm.).

Odwołanie od powyższego rozstrzygnięcia złożyła Spółka, żądając uchylenia kwestionowanej decyzji w całości i umorzenia postępowania, ewentualnie wydania decyzji oddalającej wniosek o stwierdzenie nabycia użytkowania. Spółka zarzuciła naruszenie art. 76 ust. 2 i art. 7 u.r.o.d. oraz art. 2 Konstytucji RP w zw. z art. 64 ust. 2 i ust. 3 oraz art. 31 ust. 3 Konstytucji RP. Podniosła też zarzut naruszenia art. 21 ust. 2 Konstytucji RP w zw. z art. 112 ust. 1, ust. 2 i ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami. W uzasadnieniu odwołania Spółka podniosła, że na mocy decyzji Wojewody Opolskiego z dnia 18 maja 2006 r. jest użytkownikiem wieczystym ww. nieruchomości oraz właścicielem budynków i urządzeń znajdujących się na niej. Podkreśliła, że prawo użytkowania wieczystego jest zgodnie z Kodeksem cywilnym prawem rzeczowym na nieruchomości, które w swej treści jest przedmiotowo zbliżone do prawa własności. Tym samym, Starosta wydając zaskarżoną decyzją ograniczył konstytucyjne prawo użytkownika wieczystego do władania użytkowaną przez niego nieruchomością oraz budynkami i urządzeniami będącymi jego własnością. Zdaniem Spółki, ustanowienie na rzecz B ograniczonego prawa rzeczowego jakim jest użytkowanie, czyli prawa do używania i pobierania pożytków z rzeczy na czas nieograniczony, stanowi wywłaszczenie użytkownika wieczystego. Odwołująca dowodziła też, że art. 76 ust. 2 u.r.o.d. nie dotyczy nieruchomości, do których Skarb Państwa (lub jednostka samorządu terytorialnego) przeniósł prawo do władania nieruchomością na osobę trzecią, ustanawiając na nieruchomości nieograniczone prawo rzeczowe, jakim jest użytkowanie wieczyste.