Wyrok WSA w Krakowie z dnia 9 listopada 2017 r., sygn. III SA/Kr 1079/17

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Zawadzka Sędziowie WSA Barbara Pasternak WSA Hanna Knysiak-Sudyka (spr.) Protokolant specjalista Monika Wójcik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 listopada 2017 r. przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej M. S. sprawy ze skargi M. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 27 czerwca 2017 r. znak [...] w przedmiocie odmowy skierowania do domu pomocy społecznej uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 27 czerwca 2017 r., znak [...], wydaną po rozpoznaniu odwołania skarżącego M. C. od decyzji Burmistrza Gminy nr [...] z dnia [...] 2017 r., orzekającej o odmowie skierowania do domu pomocy społecznej - Ośrodka dla Osób Niepełnosprawnych [...], M, ul. G, działając na podstawie art. 54 ust. 1, ust. 2, ust. 4 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jedn. Dz.U. z 2016 r., poz. 930) oraz art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz.U. z 2017 r., poz. 1257) utrzymało zaskarżoną decyzję organu I instancji w mocy.

Powyższe rozstrzygnięcia zapadły w następującym stanie faktycznym i prawnym: opisaną wyżej decyzją organ I instancji orzekł o odmowie skierowania skarżącego do domu pomocy społecznej - Ośrodka dla Osób Niepełnosprawnych [...], B, ul. G.

W uzasadnieniu swojej decyzji organ I instancji przywołał art. 54 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej wskazując, iż prawo do umieszczenia w domu pomocy społecznej przysługuje osobie wymagającej całodobowej opieki z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności, niemogącej samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu, której nie można zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych. Powołując się na materiał dowodowy zgromadzony w sprawie organ stwierdził, że skarżący prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe, źródłem jego utrzymania jest renta socjalna wraz z rentą rodzinną w wysokości 1.471,26 zł, dodatek pielęgnacyjny w wysokości 208,67 zł oraz dodatek dla sieroty zupełnej w wysokości 392,20 zł. Nadto organ ustalił, że skarżący jest osobą całkowicie niezdolną do pracy i samodzielnej egzystencji, która powstała przed 16 rokiem życia, jest również osobą upośledzoną w stopniu umiarkowanym, dlatego też pozostaje pod stałą kontrolą lekarza specjalisty i systematycznie zażywa leki. Organ ustalił również, że skarżący uczestniczy w zajęciach terapeutycznych Powiatowego Środowiskowego Domu Samopomocy w K od 2011 r., mając tam zapewnione różne formy terapii i w Ośrodku przebywa od poniedziałku do piątku w godz. 9.00 - 15.30, gdzie ma zapewniony również gorący posiłek. Ponadto kilka razy w tygodniu do domu skarżącego przychodzi opiekunka wynajęta przez rodzinę skarżącego, która pomaga mu w czynnościach związanych z prowadzeniem gospodarstwa domowego, natomiast w soboty i niedziele skarżącemu pomagają siostry. Organ zwrócił również uwagę, że w listopadzie 2016 r. skarżący wraz z rodzeństwem odziedziczył po zmarłej matce spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego i jak wynika z aktu notarialnego, dokonano działu spadku w ten sposób, że spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu bez spłat otrzymały dwie siostry skarżącego. W związku z tym przejmując prawo do lokalu, zdaniem organu I instancji siostry powinny zapewnić skarżącemu opiekę, gdyż w ten sposób pozbawił się on przysługujących mu środków finansowych, które w jego sytuacji zdrowotnej zapewniłyby mu możliwość zapewnienia odpowiedniej opieki, w szczególności w placówce całodobowej opieki. Organ wskazał, że w przypadku osób posiadających rodzinę, w pierwszej kolejności należy wykorzystać wsparcie rodziny.